Przepisy regulujące działanie tzw. tarczy antykryzysowej w części spraw interpretowane są na niekorzyść przedsiębiorców. Jedna z prowadzonych przez naszą Kancelarię spraw dotyczy żądania zwrotu kwot przeznaczonych na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników oraz na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawcy.
Wojewódzkie Urzędy Pracy stosują wykładnię przepisów tarczy antykryzysowej, która jest niekorzystna dla przedsiębiorców i na tej podstawie żądają zwrotu części wypłaconych im środków pieniężnych. Ten problem dotyczy pracodawców, którzy do lipca 2021 r. skorzystali zarówno z pomocy ze środków FGŚP na dofinansowanie wynagrodzeń i składek ZUS pracowników, jak również ze zwolnienia przedsiębiorcy z płatności składek ZUS dla pracowników w różnych, nie pokrywających się okresach.
Wojewódzki Urząd Pracy decyzją z dnia 22 kwietnia 2024 roku orzekł o obowiązku naszej klientki do zwrotu świadczeń wraz z odsetkami należnymi za okres ostatnich czterech lat. Pomimo, że okresy pomocy się nie pokrywają, w ocenie organów przedsiębiorca nie mógł skorzystać z wyżej wskazanych dwóch form pomocy w odniesieniu co do tych samych pracowników.
Po analizie sprawy nasi specjaliści uznali, że decyzji Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 22 kwietnia 2024 roku była niezasadna, w związku z tym wniesiono odwołanie. Wskazano w nim, iż wbrew twierdzeniom zawartym w decyzji Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2024 roku, klientka przeznaczyła wnioskowaną wcześniej kwotę dofinansowania na wynagrodzenia pracowników oraz na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
W odwołaniu przywołano także fakt, zgodnie z którym w dniu 1 lipca 2021 r. ustawodawca, rozwiewając wątpliwości interpretacyjne art. 15gg ust. 7 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, dodał do tego przepisu ust. 7a, w którego treści wprost dopuszcza się korzystanie z pomocy z art. 15gg ww. ustawy w sytuacji, gdy przedsiębiorca korzystał ze zwolnienia z ZUS za inne miesiące niż te objęte dofinansowaniem z art. 15gg.
Z tego wynikał główny wniosek - to samo zachowanie w 2020 r. stanowiłoby kumulację pomocy, a w 2021 r. już by jej nie stanowiło.
W odwołaniu zwrócono także uwagę na fakt zwłoki organów państwa przy powstawaniu obowiązków zwrotu omawianych świadczeń wraz z odsetkami – w tym przypadku za prawie 4 lata. Beneficjent nie miał bowiem możliwości kwestionowania samych odsetek, gdyż w przypadku braku terminowej wpłaty całości żądanej przez organ kwoty byłby zobowiązany do zwrotu całości kwoty dofinansowania.
28 maja 2024 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu na skutek wniesionego odwołania postanowiło orzec o uchyleniu zaskarżonej decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
(przygotował: apl. adw. Alan Dopieralski)