Przez wiele lat wątpliwości pracodawców budziła problematyka opodatkowania kosztów wykorzystywania przez pracowników do celu prywatnego samochodów służbowych. Nowelizacja z 2014 roku nie usunęła wszystkich wątpliwości w tym zakresie. Wyjaśnił je Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 11 września 2020 roku.
Do końca roku 2014 przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą o PIT) nie regulowały w sposób szczegółowy problematyki przychodu pracownika korzystającego ze służbowego samochodu osobowego także w celach prywatnych. Konieczne było wówczas stosowanie ogólnych przepisów o sposobie ustalania wysokości przychodu ze świadczeń nieodpłatnych. Aby określić wysokość przychodu uzyskanego przez pracownika z tytułu prywatnego wykorzystywania samochodu służbowego pracodawca zmuszony był określić wartość rynkową tego rodzaju świadczenia. W praktyce skutkowało to uciążliwym obowiązkiem badania rynkowych cen najmu pojazdów i obliczania na tej podstawie wysokości przychodu pracownika.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców, nowelizacją z dnia 7 listopada 2014 roku ustawodawca uregulował to zagadnienie. Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, wartość pieniężną z tytułu nieodpłatnego świadczenia polegającego na wykorzystywaniu samochodu służbowego do celów prywatnych przez pracownika ustala się w wysokości 250,00 złotych miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 oraz 400,00 złotych miesięcznie przy pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Ta zmiana nie wyeliminowała wszystkich wątpliwości. Niemal natychmiast pojawiło się pytanie o zastosowanie nowych przepisów także do kosztów paliwa ponoszonych przez pracodawcę. Ministerstwo Finansów stanęło wówczas na stanowisku, że zryczałtowany przychód pracownika określony w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT nie obejmuje poniesionych przez pracodawcę kosztów paliwa zużytego do celów prywatnych pracownika [1]. Pogląd ten nie spotkał się z akceptacją sądów administracyjnych.
W orzecznictwie wskazywano bowiem, że ryczałtowa wartość przychodu z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje wszelkie koszty eksploatacji, w tym również udostępnienie pracownikowi paliwa [2]. Z uwagi na wyraźną rozbieżność, jaka zarysowała się między stanowiskiem Ministerstwa Finansów a stanowiskiem sądów administracyjnych, problem ten znalazł swoje rozstrzygnięcie w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 21 września 2020 roku, numer DD3.8201.1.2020.
W treści interpretacji Ministerstwo przyznało, że w dotychczas wydawanych interpretacjach indywidualnych prezentowano stanowisko o zastosowaniu do kosztów paliwa zużytego przez pracownika do celów prywatnych art. 11 ust. 2 i ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT (co skutkowało odrębnym określaniem przychodu z tytułu zużytego paliwa w oparciu o jego faktyczne zużycie poza ustawowym ryczałtem). W konkluzji Minister Finansów przyjął pogląd prezentowany przez sądy administracyjne wskazując, że ryczałtowo określona wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, takie jak:
- paliwo,
- ubezpieczenie,
- wymiana opon,
- bieżące naprawy,
- okresowe przeglądy.
Jednocześnie za wyłączone z ryczałtu uznano dodatkowe koszty takie jak opłaty parkingowe czy opłaty za przejazd autostradą.
opracował:
Adam Rajewski
adwokat, doradca podatkowy (numer wpisu 13619)
Przypisy:
[1] Interpretacja indywidualna Ministra Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2016 roku, numer IPTPB1/4511-867/15-5/MAP.
[2] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lipca 2020 roku, sygn. akt II FSK 1116/18.