Zmiany obowiązujące w podatkach dochodowych od 1 stycznia 2019 roku wpłynęły na rozliczanie kosztów używania samochodów osobowych. W nowelizacji nie określono jednak sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodu przy sprzedaży samochodów nie stanowiących środków trwałych podatnika.
Obecnie obowiązujące przepisy regulujące rozpoznawanie kosztów uzyskania przychodu z tytułu używania samochodów osobowych ograniczyły ujmowanie w kosztach wydatków na nabycie pojazdów o wartości przekraczającej 150.000,00 złotych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o CIT) nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150.000,00 złotych (225.000,00 złotych w przypadku pojazdów elektrycznych). Dodatkowo, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 5i ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie w części nieprzekraczającej kwot wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (odpowiednio 150.000,00 złotych albo 225.000,00 złotych dla pojazdów elektrycznych), po pomniejszeniu tych wydatków
o sumę odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu.
Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami amortyzacji podlega wartość początkowa samochodów osobowych wyłącznie do kwoty 150.000,00 złotych. Również w razie sprzedaży pojazdu wyłącznie ta kwota stanowi podstawę określenia wysokości kosztu z tytułu odpłatnego zbycia. W nowelizacji nie określono jednak wprost konsekwencji odpłatnego zbycia pojazdu o wartości przekraczającej 150.000,00 złotych niezaliczonego przez podatnika do środków trwałych.
Z pytaniem o te konsekwencje nasza Kancelaria wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawie jednego z klientów. We wniosku o interpretację wskazano, że w razie odpłatnego zbycia pojazdu nabytego za cenę nie niższą niż 150.000,00 złotych, kosztem uzyskania przychodu powinny być wszystkie wydatki poniesione na jego nabycie, o ile pojazd ten nie został zaliczony do środków trwałych podatnika. W uzasadnieniu tego stanowiska wskazaliśmy, że przepisy ograniczające rozliczanie w kosztach wydatków na nabycie samochodów osobowych o wartości przekraczającej 150.000,00 złotych nie mają zastosowania do pojazdów nabytych w celu odsprzedaży. Nie są także spełnione przesłanki uznania pojazdu za środek trwały. W szczególności w opisywanym przypadku nie była spełniona przesłanka przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok. W interpretacji indywidualnej z dnia 25 września 2020 roku numer 0114-KDIP2-1.4010.264.2020.1.KS
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko prezentowane przez kancelarię za prawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że nabywanie pojazdu w celu jego odsprzedaży ma związek z działalnością gospodarczą podatnika. Oznacza to, że spełniona jest ogólna przesłanka uznania wydatków za koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Brak ujęcia pojazdu w ewidencji oraz używanie go przez okres nieprzekraczający roku nakazuje z kolei uznać, że nie stanowi on środka trwałego. Dla tego typu pojazdów nie znajdują zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b, 16 ust. 1 pkt 4, 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Tym samym wszystkie wydatki poniesione na nabycie pojazdu stanowią koszt uzyskania przychodu w razie jego odpłatnego zbycia.
opracował:
Adam Rajewski
adwokat, doradca podatkowy (numer wpisu 13619)