Zadośćuczynienie za nieudany urlop

Poznań, dnia … październik 2011 roku

 

POZEW

 

w sprawie:

 

A.M.(1)

ul. (…)

(…) S.

 

- powoda -

 

zast. przez adwokatów:

Tomasza Grzybkowskiego i Tomasza Guzka

Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski&Guzek

61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

 

- c/a -

 

I. Gesellschaft mbH

(…)

(…) K., Niemcy

 

- pozwanej -

 

Wartość przedmiotu sporu:

27.179,00 złotych

 

 

Wydział Cywilny

Sądu Rejonowego

Poznań Stare Miasto

w  Poznaniu

 

 

W imieniu powoda, powołując się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, wnoszę o:

 

zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 27.178,17 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 października 2011 roku do dnia zapłaty,

 

przeprowadzenie rozprawy również pod nieobecność powoda,

 

zobowiązanie pozwanej do przedłożenia Sądowi pisemnej reklamacji złożonej przez powoda na miejscu zakwaterowania na Malediwach – do rąk rezydenta,

 

zobowiązanie pozwanej do wskazania imienia, nazwiska oraz adresu do doręczeń rezydenta, który był obecny na miejscu pobytu powoda na Malediwach, w terminie od dnia 19 sierpnia 2011 roku do dnia 31 sierpnia 2011 roku,

 

przeprowadzenie wnioskowanych w sprawie dowodów,

 

zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej za pełnomocnictwo w kwocie 34,00 złotych.

 

Uzasadnienie

 

I.

Pozwana jest przedsiębiorcą świadczącym usługi turystyczne. W ofercie pozwanej znajdują się wycieczki m.in. na Malediwy. Sprzedaje swoje usługi bezpośrednio oraz za pośrednictwem polskich agentów.

Powód zawarł z pozwaną umowę świadczenia usług turystycznych. Pozwana zobowiązała się zorganizować wycieczkę na Malediwy, miejscowość S. Zgodnie z ofertą oraz zawartą umową zakwaterowanie na miejscu w Malediwach miało mieć miejsce w hotelu V., kategoria 4,5 *.

 

Dowód:                                 
1.umowa o świadczeniu usług turystycznych,

2. ogólne warunki uczestnictwa,

3. świadek A.M.(2), ul. (…), S.,

4. przesłuchanie stron.

 

Strony umówiły się, że powód otrzyma pokój znajdujący się w nowym budynku, oddanym do użytku nie dawniej niż 3-5 lat temu, wyjątkowo czystym i o podwyższonym standardzie. Powyższe wynika z umowy o świadczenie usług turystycznych oraz folderów i broszur przedstawionych klientowi, a także zapewnień pracownika polskiego agenta pana W.K. Usługa turystyczna stanowiła podróż poślubną pana A.M.(1) dlatego szczególnie zależało mu na wysokim standardzie zakwaterowania.

 

Dowód:                                 
1. umowa o świadczeniu usług turystycznych,

2. śwd. A.M.(2),

3. przesłuchanie stron.

 

II.

Pozwana nie wywiązała się ze swojego zobowiązania. Już po przylocie na Malediwy, powód miał zostać zakwaterowany w willi w ogrodzie, pomimo wcześniejszych ustaleń zawartych w umowie, że zakwaterowanie będzie miało miejsce w willi na plaży.

 

Dowód:                                 
1. zdjęcia,

2. śwd. A.M.(2),

3. przesłuchanie stron.

 

Powód odmówił przyjęcia klucza do willi w ogrodzie i wraz z innym uczestnikiem wycieczki – swoją niedawno poślubioną żoną – zakwaterowany został w willi na plaży w pokoju o dużo niższym standardzie niż umówiony. Pokój był brudny i wyposażony w stare, zniszczone meble. Ze szczelin w podłodze wychodziły mrówki.

 

Dowód:                                 
1. zdjęcia,

2. śwd. A.M.(2),

3. przesłuchanie stron.

 

Łazienka tylko częściowo była zadaszona. Podczas opadów korzystanie z łazienki było niemożliwe. Okolica wanny, armatury, płytek i fug między nimi była zagrzybiona. Prysznic był brudny. Płytki były w wielu miejscach spękane lub wybrakowane. Ze względu na wadliwą klimatyzację zapach zarówno w hotelu, jak i w jego otoczeniu był bardzo nieprzyjemny. Powodował on nudności i ból głowy uczestników wycieczki.

 

Dowód:                                 
1. zdjęcia,

2. śwd. A.M.(2),

3. przesłuchanie stron.

 

Powyższe okoliczności zostały niezwłocznie zgłoszone rezydentowi. Miejsce zakwaterowania uczestników zostało zmienione na inny pokój. Jedyną zmianą na lepsze była trochę ciszej pracująca klimatyzacja. Korzystanie z łazienki nadal było znacznie utrudnione ze względu na panujący tam brud i zagrzybienie.

Po drugiej interwencji powoda, uczestnicy zostali zakwaterowani w willi na wodzie. Przed powrotem do Polski powód został obciążony kosztami przekwaterowania.

 

Dowód:                                 
1. oferta katalogowa dotycząca hotelu V.,

2. rachunek (…) wraz z pokwitowaniem,

3. zestawienie należności (…),

4. zdjęcia,

5. reklamacja powoda – w posiadaniu pozwanej,

5. śwd. A.M.(2),

6. przesłuchanie stron.

 

III.

Niewywiązanie się przez pozwaną z umowy usług turystycznych spowodowało szkodę. Powód zapłacił za wycieczkę, która w rzeczywistości została zorganizowana inaczej niż przedstawiono w ofercie. Warunki zakwaterowania były zupełnie inne niż wynikało to z przedstawionej przez pozwaną oferty. Korzystanie przez uczestników z pokoju hotelowego było uciążliwe z powodu robactwa. Korzystanie przez uczestników z łazienki było niemożliwe z uwagi na brak zadaszenia. Powód został dodatkowo obciążony opłatą za zmianę pokoju w kwocie 398,48 dolarów amerykańskich (1298,77 złotych).

 

Dowód:                                 
1. rachunek (…) wraz z pokwitowaniem,

2. zestawienie należności (…),

3. śwd. A.M.(2),

4. przesłuchanie stron.

 

Powód domaga się zwrotu zapłaconej ceny za wykupioną wycieczkę w kwocie 20.879,40 złotych oraz zwrotu poniesionej opłaty za zmianę pokoju w kwocie 398,48 dolarów amerykańskich (1.298,77 złotych).

 

IV.

Nieudane wakacje spowodowały także powstanie szkody niematerialnej. Na skutek braku wywiązania się przez pozwaną z umowy, powód wraz z niedawno poślubioną żoną nie wypoczął, a wręcz przeciwnie, odczuwał dolegliwości zdrowotne wobec przykrego zapachu klimatyzacji. Większość czasu podczas urlopu powód musiał przeznaczyć na składanie reklamacji, ustalanie i poszukiwanie osób odpowiedzialnych za zakwaterowanie, zmianę pokoi zamiast na wypoczynek. Zadośćuczynienie z tego tytułu wynosi 5.000,00 złotych.

Na podstawie tzw. Tabeli Frankfurckiej, w przypadku wystąpienia robactwa w pokoju hotelowym, wartość zadośćuczynienia winna wynieść 10-50% procent wartości wycieczki. Podobna jest wartość zadośćuczynienia w przypadku wystąpienia uszkodzeń w postaci pęknięć lub wilgoci. W przypadku awarii klimatyzacji wartość zadośćuczynienia winna wynieść 10-20% wartości wycieczki w zależności od pory roku. Malediwy znajdują się w strefie klimatu tropikalnego, dlatego brak sprawnej klimatyzacji jest szczególnie odczuwalny.

Tabela Frankfurcka nie jest obowiązującym źródłem prawa, jednakże jest powszechnie stosowana w orzecznictwie przy ustalaniu wartości zadośćuczynienia za zmarnowany urlop. Tabela powstała na zlecenie Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Niemczech. W roku 2003 w Polsce została uznana przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za podstawę rozstrzygania sporów pomiędzy konsumentami a organizatorami wyjazdów turystycznych.

 

Dowód:                                 
1. Tabela Frankfurcka,

2. śwd. A.M.(2),

3. przesłuchanie stron.

 

Powód podziela pogląd Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu wyrażony w wyroku z dnia 15 grudnia 2009 roku, że kryterium ustalenia wysokości szkody niemajątkowej z tytułu nienależytego wykonania umowy o imprezę turystyczną winna być cena imprezy w odniesieniu do ilości dni objętych nienależytym wykonaniem umowy¹. Cena imprezy w przeliczeniu na powoda wyniosła 10.347,40 złotych, a nienależyte wykonanie umowy dotyczyło połowy okresu jej trwania. Na podstawie art. 11a ustawy o usługach turystycznych należne powodowi zadośćuczynienie za zmarnowany urlop, obejmujące opisane powyżej przeżycia psychiczne, wynosi 5.000,00 złotych.

 

V.

Roszczenie powoda znajduje oparcie w art. 471 kc w związku z art. 11a ust. 1 i art. 16 a ustawy o usługach turystycznych² w zgodzie z wykładnią Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości art. 5 dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 roku (90/314/EWG), przy odpowiednim zastosowaniu art. 448 kc.

Organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub za nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych i zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikającej z tego tytułu. Nadto, zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, organizator turystyki zobowiązany jest do zadośćuczynienia za spowodowane przez siebie szkody niematerialne uczestników zorganizowanej wycieczki³. Europejski Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że dyrektywa, a w szczególności artykuł 5, ma na celu zapewnienie ochrony konsumentom, a w przypadku zorganizowanych usług turystycznych odszkodowanie za szkodę niematerialną wynikającą z utraty przyjemności z wakacji jest szczególnie ważne dla konsumentów.

Szkodą taką, godzącą w dobra osobiste uczestników wycieczki – ich prawo do wypoczynku – są nieudane wakacje. Klient, zawierając umowę o podróż, zakupuje pewną całość o określonej jakości – wynikającej z oferty organizatora – brak czy też nienależyte wykonanie jakiegoś elementu, wpływa na nienależyte wykonanie całości i obniżenie jakości usługi. Wysokość szkody i co się z tym wiąże – zadośćuczynienia, będzie kwotą szacunkową, mającą na celu wynagrodzenie klientowi za pomocą otrzymanej sumy poniesionej szkody⁴.

 

VI.

Podstawą roszczenia o zasądzenie odsetek za opóźnienie w płatności jest art. 481 § 1 kc w związku z art. 455 kc. Powód wezwał pozwaną do zapłaty powyższej kwoty do dnia 30 września 2011 roku.

 

Dowód:                                 
wezwanie z dnia 21 września 2011 roku.

 

VII.

Jurysdykcja sądów polskich wynika z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) numer 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych: „Konsument może wytoczyć powództwo przeciwko swemu kontrahentowi albo przed sądy Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ten kontrahent ma miejsce zamieszkania, albo przed sąd miejsca, w którym konsument ma miejsce zamieszkania.”

Właściwość miejscowa Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu wynika z art. 34 kpc w zw. z art. 454 § 2 kc. Miejsce wykonania umowy określa się według założeń prawa materialnego (art. 454 kc). Dla określenia właściwości sądu może być decydujące miejsce wykonania całego zobowiązania lub jego części. W ramach jednego stosunku umownego może mieć miejsce właściwość kilku sądów⁵. Określone w art. 454 § 2 kc miejsce spełnienia świadczenia należy rozumieć w ten sposób, że świadczenie pieniężne powinno być spełnione w zasadzie w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela⁶. Miejsce zamieszkania powoda znajduje się w okręgu tego Sądu.

Na podstawie art. 6 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Numer 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 roku w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I), który brzmi: „Bez uszczerbku dla art. 5 i 7 umowa zawarta przez osobę fizyczną w celu, który można uznać za niezwiązany z jej działalnością gospodarczą lub zawodową („konsument”), z inną osobą wykonującą działalność gospodarczą lub zawodową („przedsiębiorca”) podlega prawu państwa, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu, pod warunkiem że przedsiębiorca: a) wykonuje swoją działalność gospodarczą lub zawodową w państwie, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu; lub b) w jakikolwiek sposób kieruje taką działalność do tego państwa lub do kilku państw z tym państwem włącznie; a umowa wchodzi w zakres tej działalności”, prawem właściwym dla rozpoznania niniejszej sprawy jest prawo polskie.⁷

Powód jest osobą fizyczną, która zawarła umowę w celu niezwiązanym z jego działalnością gospodarczą ani z zawodową. Umowa została zawarta w państwie, w którym powód ma miejsce zamieszkania (w Polsce). Pozwana kieruje swoją działalność do wielu państw, m.in. do Polski. Konsumenci z Polski stanowią coraz liczniejszą grupę klientów pozwanej.

Powód podziela pogląd Sądu Najwyższego, że oznaczenie kwotą pieniężną wartości przedmiotu sporu wyrażonego w walucie obcej (art. 19 § 2 k.p.c.) powinno być dokonane przy uwzględnieniu obowiązującego w chwili wniesienia pozwu kursu walut obcych, ustalonego przez Narodowy Bank Polski⁸. Dla określenia wartości przedmiotu sporu lub wartości zaskarżenia w sprawie o roszczenie pieniężne wyrażone w walucie obcej miarodajny jest kurs tej waluty w dniu wniesienia pozwu; późniejsza zmiana kursu jest w tym względzie bez znaczenia⁹.

Koszty zastępstwa adwokackiego w tej sprawie, wynikają z zawartej umowy pomiędzy Adwokacką Spółką Partnerską Grzybkowski & Guzek a powódką i znajdują pełne oparcie w normie prawnej wynikającej z § 6 pkt 5 w związku z § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu /Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348/.

 

 

 

adwokat Tomasz Grzybkowski

 

 

Załączniki:

1. pełnomocnictwo wraz z dowodem wpłaty opłaty skarbowej w kwocie 34,00 złotych,
2. umowa o świadczeniu usług turystycznych,
3. ogólne warunki uczestnictwa,
4. oferta katalogowa dotycząca hotelu V.,
5. rachunek (…) wraz z pokwitowaniem,
6. zestawienie należności (…),
7. zdjęcia,
8. wezwanie z dnia 21 września 2011 roku wraz z potwierdzeniem nadania,
9. Tabela Frankfurcka,
10. potwierdzenie uiszczenia opłaty od pozwu w kwocie 1.359,00 złotych,
11. odpis pozwu wraz z załącznikami.

 

Przypisy:

¹Wyrok Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2009 roku, sygn. I C 1008/09.

2z dnia 29 sierpnia 1997 roku, Dz.U. z 2004 nr 223, poz. 2268 (tekst jednolity).

3wyrok ETS z 12 marca 2002 roku, w sprawie S. Leitner v. TUI Deutschland GmbH & Co. KG, sygn. C-168/00.

4A. Koronkiewicz – Wiórek, Zmarnowany urlop w praktyce – kilka uwag na tle orzecznictwa sądów wrocławskich, [w:] Rejent – Miesięcznik Notariatu Polskiego,  nr 6(218), czerwiec 2009, str. 53.

5Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 czerwca 1992 roku, sygn. I ACz 268/92. opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych rok 1993, Nr 1, poz. 3, str. 29.

6Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 1991 roku, sygn. II CO 16/91.

7Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Numer 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 roku w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I), Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L z dnia 4 lipca 2008 roku, numer 2008/177/6.

8Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 1984 roku, sygn. I CR 121/84.

9Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2008 roku, sygn. V CZ 49/08.

 

 

 

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.