Wzory Pism:

Wysokość odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość

Skarga dotyczy błędnego wyliczenia wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, nieuwzględniającego m.in. dobrowolnego wydania nieruchomości.

Poznań, dnia … stycznia 2013 roku

 

Skarga

od decyzji z dnia 19 grudnia 2012 roku

 

 

w sprawie:

 

  • D.S.

ul. (…), P.

 

- skarżącej -

 

zast. przez adwokatów:

Tomasza Grzybkowskiego, Tomasza Guzka, dr. Michała Jackowskiego

Grzybkowski Guzek Jackowski Adwokacka Spółka Partnerska

61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

 

przy udziale:

 

  • Wojewody (…)

Al. (…), P.

 

- organu administracji -

 

Sygn. akt: (…)

 

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny

ul. Ratajczaka 10/12

61-815 Poznań

 

za pośrednictwem:

 

Wojewody (…)

(…)

(…) P.

 

 

Wnioski

W imieniu skarżącej, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, składam skargę od decyzji Wojewody (…) z dnia 19 grudnia 2012 roku, numer sprawy: (…), utrzymującej w mocy decyzję z dnia 27 lipca 2012 roku, znak (…) wydanej przez Dyrektora Zarządu (…) działającego jako prezydent miasta na prawach powiatu, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej.

Decyzję zaskarżam w całości i wnoszę o:

  1.     I.             uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi administracji do ponownego rozpoznania;
  2.    II.             zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
  3.   III.             przeprowadzenie dowodów z dokumentów w postaci:

a)     pisma skarżącej z dnia 6 czerwca 2011 roku,

b)    pisma Zarządu Dróg Miejskich z dnia 27 czerwca 2011 roku

na fakt, że skarżąca w dniu 6 czerwca 2011 roku zadeklarowała gotowość dobrowolnego wydania wywłaszczonych nieruchomości.

 

Zarzuty

 

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam:

  1.       I.        naruszenie przepisów postępowania – art. 10 § 1 kpa poprzez pozbawienie skarżącej możliwości ustosunkowania się do stanowiska biegłego rzeczoznawcy na temat prawidłowości wykonania operatu szacunkowego, podyktowanego koniecznością wydania decyzji przed upływem ważności operatu szacunkowego (por. pismo Wojewody (…) z dnia 6 grudnia 2012 roku);
  2.      II.        naruszenie przepisów postępowania – art. 7 kpa w związku z art. 77 § 1 kpa przez ich niezastosowanie w zakresie obowiązku zebrania dowodów na fakt, że skarżąca była gotowa dobrowolnie wydać wywłaszczone nieruchomości w terminie trzydziestu dni od chwili zawiadomienia o wydaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, tj. pisma skarżącej z dnia 6 czerwca 2011 roku oraz odpowiedzi Zarządu Dróg Miejskich z dnia 27 czerwca 2011 roku, złożonych w aktach sprawy Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu pod sygnaturą (…) oraz (…), co miało wpływ na rozstrzygnięcie postępowania i przyjęcie, że skarżąca nie może domagać się powiększenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, przewidzianego w art. 18 ust. 1e ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (por. uzasadnienie decyzji, s. 11);
  3.     III.        naruszenie przepisów postępowania – art. 7 kpa w związku z art. 77 § 1 kpa oraz art. 80 kpa polegające na przyjęciu, że biegły rzeczoznawca mógł określić wysokość odszkodowania na podstawie cen transakcyjnych nieruchomości o przeznaczeniu usługowo-przemysłowym (por. uzasadnienie decyzji, s. 6), podczas gdy podstawą obliczenia odszkodowania za nieruchomość wywłaszczoną pod drogę publiczną mogą być wyłącznie ceny transakcyjne nieruchomości przeznaczonych pod drogę publiczną, co miało wpływ na rozstrzygnięcie postępowania i przyjęcie, że nie było podstaw do określania wartości wywłaszczonej nieruchomości w tzw. podejściu kosztowym, zgodnie z § 36 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego;
  4.    IV.        naruszenie prawa materialnego – art. 135 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomości poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie, że podstawą określenia wysokości odszkodowania może być wartość rynkowa, a nie wartość odtworzeniowa nieruchomości.

 

Uzasadnienie

 

I. Streszczenie

Zaskarżona decyzja jest błędna i powinna być uchylona.

Organ naruszył obowiązki przewidziane w art. 10 § 1 i 2 kpa. W toku postępowania odwoławczego wystąpił do rzeczoznawcy o zajęcie stanowiska w przedmiocie zarzutów prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego.

Rzeczoznawca miał ustosunkować się do zastrzeżeń skarżącej w terminie do 19 grudnia 2012 roku. Konieczność udzielenia odpowiedzi w tym terminie była podyktowana upływem terminu ważności operatu szacunkowego (por. pismo z dnia 11 grudnia 2012 roku).

Skarżąca nie została poinformowana o tym, czy rzeczoznawca wykonał zobowiązanie organu. Tym bardziej nie miała możliwości ustosunkowania się do dowodów zebranych w postępowaniu odwoławczym.

Upływ ważności operatu szacunkowego nie uzasadnia pozbawienia skarżącej prawa do zapoznania się z materiałem dowodowym i wypowiedzenia się w tym zakresie (por. art. 10 § 2 kpa).

Wojewoda (…) pominął fakt, że skarżąca w terminie trzydziestu dni od zawiadomienia jej o wywłaszczeniu, zadeklarowała gotowość dobrowolnego wydania nieruchomości.

Zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w takiej sytuacji należy powiększyć odszkodowanie o równowartość 5% wartości nieruchomości.

Organ administracji, pomijając tę okoliczność, bezpodstawnie pomniejszył wysokość należnego skarżącej odszkodowania.

Wojewoda (…) błędnie również ocenił przydatność operatu szacunkowego, sporządzonego na potrzeby niniejszej sprawy. Uznał, że dokonana przez rzeczoznawcę wycena za pomocą podejścia porównawczego prawidłowo określa wartość nieruchomości i może być podstawą do obliczenia odszkodowania.

Stanowisko to jest błędne.

Podstawą określenia przez rzeczoznawcę wartości nieruchomości były ceny transakcyjne na rynku nieruchomości o przeznaczeniu handlowo-usługowym.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego, odszkodowanie powinno być określone na podstawie wartości odtworzeniowej, zgodnie z art. 135 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami.

Wskazane uchybienia rzutują na ogólną ocenę prawidłowości określenia wysokości odszkodowania. Przemawiają jednocześnie za uchyleniem zaskarżonej decyzji i przekazaniem sprawy Wojewodzie (…) do ponownego rozpoznania.

Od skargi uiszczono wpis w kwocie 200,00 złotych. Podstawą prawną obliczenia jego wysokości jest § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 roku w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Taki pogląd dominuje w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.1

 

II. Skarżąca dobrowolnie udostępniła nieruchomość

Zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, jeżeli dotychczasowy właściciel „nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej odpowiednio wyda tę nieruchomość (…) nie później niż w terminie 30 dni” od dnia doręczenia zawiadomienia o wydaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości.

Poza sporem jest, że:

a)   decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej została doręczona skarżącej w dniu 20 maja 2011 roku (por. uzasadnienie decyzji, s. 10),

b)   termin do wydania nieruchomości upłynął w dniu 19 czerwca 2011 roku (por. uzasadnienie decyzji, s. 10).

Zdaniem Wojewody (…), w aktach sprawy nie ma „oświadczenia byłego właściciela o wyrażeniu zgody na zajęcie nieruchomości w ww. terminie” (uzasadnienie decyzji, s. 10). Oświadczenie takie nie wpłynęło również do Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu.

Stanowisko to jest błędne.

Skarżąca, w piśmie z dnia 6 czerwca 2011 roku oświadczyła, że „zamierza dobrowolnie wydać (…) wywłaszczoną część nieruchomości.” Pismo złożono do akt sprawy administracyjnej o sygnaturze: (…).

Zarząd Dróg Miejskich w dniu 27 czerwca 2011 roku, odpowiedział na pismo skarżącej. Wyjaśnił, że nieruchomość zostanie przejęta w terminie uzgodnionym z inspektorem nadzoru inwestorskiego – P.M. Pismo Zarządu Dróg Miejskich opatrzono sygnaturą akt: (…).

Z powołanej korespondencji wyraźnie wynika, że organ administracji nie zebrał w sposób wyczerpujący i nie rozpatrzył całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Pomijając ww. dowody, naruszył normę wyrażoną w art. 7 kpa w związku z art. 77 § 1 kpa.

Konsekwencją tego naruszenia była odmowa powiększenia odszkodowania o równowartość 5% wartości wywłaszczonej nieruchomości.

Z ostrożności procesowej, na wypadek stwierdzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, że pismo z dnia 6 czerwca 2011 roku oraz 27 czerwca 2011 roku nie znajdują się w aktach sprawy, skarżąca wnosi o przeprowadzenie, na zasadzie art. 106 § 3 ppsa, dowodów z ww. dokumentów.

Celem przeprowadzenia tych dowodów jest wyłącznie sprawdzenie, czy organy administracji publicznej prawidłowo ustaliły stan faktyczny.2

Wniosek dowodowy sformułowano w punkcie III petitum skargi.

 

III. Metoda wyceny nieruchomości

Wysokość odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość obliczono w oparciu o operat szacunkowy.

Jako podstawę określenia odszkodowania przyjęto ceny transakcyjne nieruchomości o przeznaczeniu usługowo-przemysłowym (por. uzasadnienie, s. 6).

Posługiwanie się cenami transakcyjnymi nieruchomości jest charakterystyczne dla wyceny dokonywanej tzw. podejściem porównawczym.3

Organ administracji nie zakwestionował zasadności i celowości określenia wysokości odszkodowania za pomocą podejścia porównawczego. Uznał, że operat szacunkowy może być podstawą ustalenia należnego skarżącej odszkodowania (uzasadnienie decyzji, s. 7).

Stanowisko to jest błędne.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, podstawą obliczenia odszkodowania za nieruchomość wywłaszczoną pod drogę publiczną mogą być wyłącznie ceny transakcyjne nieruchomości przeznaczonych pod drogę publiczną.4

Niedopuszczalne jest posługiwanie się cenami transakcyjnymi nieruchomości o innym przeznaczeniu (np. handlowo-usługowym).

Jeżeli nie można ustalić cen transakcyjnych nieruchomości przeznaczonych pod drogę publiczną, wartość nieruchomości powinna być określona tzw. podejściem kosztowym.5

Dla wyceny nieruchomości przeznaczonych pod drogi publiczne nie mają znaczenia ceny rynkowe nieruchomości uzyskiwane w normalnym obrocie cywilnoprawnym pomiędzy równorzędnymi i niezależnymi od siebie podmiotami. Celem tej wyceny nie jest bowiem określenie wartości gruntu w celu jego sprzedaży pod budownictwo mieszkaniowe, a więc uzyskania przez strony umowy przysporzenia majątkowego, ale określenie wartości rynkowej gruntu przeznaczonego na inny, szczególny cel - pod inwestycję drogową. W tej sytuacji normalną rzeczą jest to, że grunt, w stosunku do którego wydano decyzję o lokalizacji inwestycji drogowej ma mniejszą wartość, niż ten nieobjęty realizacją celu publicznego, który można sprzedać na inne cele.6

Dlatego też w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się na niedopuszczalność określania wartości nieruchomości wywłaszczonych pod drogi publiczne według cen transakcyjnych obowiązujących na rynku nieruchomości o innym przeznaczeniu.7

 

IV. Stanowisko Trybunału Konstytucyjnego

Również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 16 października 2012 roku (sygn. akt: K 4/10) podzielił powyższy pogląd.

W powołanym wyroku, wyraźnie wskazano, że „rekonstrukcja normy prawnej wynikającej z § 36 rozporządzenia w sprawie wyceny, nie potwierdza zarzutu wnioskodawcy, że kwestionowany przepis nakazywał – bez względu na przeznaczenie nieruchomości – określać wysokość odszkodowania według cen transakcyjnych przeznaczonych pod drogi publiczne. Przyjęcie takiego sposobu określania rekompensaty w istocie mogłoby prowadzić do zaniżania należnego odszkodowania w stosunku do całej kategorii nieruchomości i uzasadniałoby zarzut arbitralności.”

Trybunał podkreślił także, że dotychczasowa praktyka organów administracji publicznej w zakresie określania wysokości odszkodowania była nieprawidłowa. Zaskarżona decyzja w pełni wpisuje się w kwestionowaną przez Trybunał Konstytucyjny praktykę. Świadczy o tym m.in. ta wypowiedź:

„oczywisty brak cen transakcyjnych spowodował odejście od określania odszkodowań na podstawie § 36 ust. 1 rozporządzenia i stosowanie kolejnego ustępu, tj. § 36 ust. 2, o czym świadczą cytowane wyżej orzeczenia sądów administracyjnych. (…) Rozporządzenie nie zawiera dalszych, bardziej precyzyjnych, wskazań co do sposobu określania wartości nieruchomości. Trudno mówić o niezgodności z ustawą nieistniejącej treści rozporządzenia. Należy raczej uznać, że – w tej sytuacji – szacowanie nieruchomości powinno przebiegać według zasad ogólnych, zawartych przede wszystkim w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Trybunał jeszcze raz podkreśla, że trzymanie się – mimo braku umów sprzedaży nieruchomości przeznaczonych pod drogi – nieistniejących „cen transakcyjnych” nie świadczy o wadzie przepisu, lecz jest wyrazem złej praktyki jego stosowania.”

Cytowane stanowisko zostało wyrażone przy okazji orzekania o konstytucyjności przepisów § 36 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

Cytowany pogląd jest jeszcze dalej idący aniżeli stanowiska wyrażone w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Trybunał orzekł, że powołane przepisy są zgodne z Konstytucją. W uzasadnieniu swojego wyroku przedstawił jednocześnie sposób, w jaki ww. przepisy powinny być interpretowane, aby rezultaty wykładni były zgodne z normami Konstytucji.

Odmienna wykładnia przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego jest niedopuszczalna.

 

V. Organ błędnie ocenił przydatność operatu

Opisane powyżej okoliczności potwierdzają, że organ administracji bezzasadnie uznał, że rzeczoznawca majątkowy prawidłowo wycenił wartość przedmiotowej nieruchomości (por. uzasadnienie decyzji, s. 7).

Nie było podstaw do dokonywania wyceny metodą podejścia porównawczego. Ani rzeczoznawca ani organ nie wyjaśnił, czy możliwe było ustalenie wartości na podstawie cen transakcyjnych nieruchomości przeznaczonych pod drogę publiczną. Okoliczność, że operat sporządzono w oparciu o nieruchomości o przeznaczeniu handlowo-usługowym sugeruje, że takich transakcji na rynku lokalnym nie było.

W tej sytuacji, rzeczoznawca powinien był wykonać operat według tzw. podejścia kosztowego. Taki obowiązek nakłada na rzeczoznawcę § 36 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

Sporządzenie operatu według podejścia porównawczego i wycena nieruchomości skarżącej w oparciu o ceny sprzedaży nieruchomości handlowo-usługowych jest rażącym naruszeniem obowiązków zawartych w § 36 cyt. rozporządzenia.

Zgodnie z art. 7 kpa, art. 77 § 1 kpa oraz art. 80 kpa, na organie administracji ciąży obowiązek dokładnego wyjaśnienia sprawy i podjęcia niezbędnych działań dla prawidłowego ustalenia wartości nieruchomości.

Zarówno organ, jak i sąd administracyjny zobligowane są ocenić wartość operatu szacunkowego. Dotyczy to zarówno podejścia, metody i techniki szacowania przyjętej przez rzeczoznawcę majątkowego. Sam fakt, że ich wybór zależy od rzeczoznawcy nie oznacza, że może on działać w sposób dowolny.8

Organ administracji nie przeprowadził rzetelnej i kompleksowej oceny operatu szacunkowego. Konsekwencją tego uchybienia było określenie wysokości odszkodowania według nieprawidłowych, sprzecznych z § 36 ww. rozporządzenia, kryteriów oceny.

Wybór podejścia kosztowego bądź porównawczego rzutuje bezpośrednio na określenie wartości nieruchomości, a w konsekwencji na wysokość odszkodowania za wywłaszczenie.

Stosując podejście kosztowe, rzeczoznawca powinien oddzielnie określić koszt nabycia gruntu i koszt odtworzenia jego części składowych (art. 153 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Podejście porównawcze polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne (por. art. 153 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wartość nieruchomości jest wypadkową wartości rynkowej innych nieruchomości.

W zależności od wyboru jednego z ww. podejść, odmiennie może kształtować się wartość nieruchomości, a także jej poszczególnych części składowych.

 

VI. Odszkodowanie według wartości odtworzeniowej

Wojewoda (…) – określając wysokość odszkodowania skarżącej – nie uwzględnił normy prawnej wyrażonej w art. 135 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Oba przepisy mają zastosowanie w przypadku, gdy niemożliwe jest ustalenie wartości rynkowej nieruchomości. Taka sytuacja jest w niniejszej sprawie (por. punkt V. powyżej).

Zgodnie z art. 135 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomości, organ powinien był ustalić wysokość odszkodowania według wartości odtworzeniowej nieruchomości.

Wartość ta powinna być obliczona oddzielnie dla gruntu i jej części składowych. Powinna w szczególności uwzględniać wartość budynków, nasadzeń (w tym m.in. pielęgnacji drzewostanu, kosztów zalesienia).

Powyższe ma szczególnie istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Jednym z kluczowych zagadnień rzutujących na wysokość odszkodowania jest określenie wartości nasadzeń, które znajdowały się na wywłaszczonej nieruchomości.

Gdyby organ administracji publicznej obliczył odszkodowanie według wartości odtworzeniowej, jego wysokość przewyższałaby o kilkadziesiąt tysięcy przyznane odszkodowanie.

Tylko po ustaleniu wartości odtworzeniowej możliwe jest określenie wysokości odszkodowania uwzględniającego konstytucyjną zasadę ochrony własności.9

Wskazane okoliczności przemawiają za ponownym określeniem wartości wywłaszczonej nieruchomości i ponownym określeniem wysokości odszkodowania.

 

 

 

dr Michał Jackowski

adwokat

 

Załączniki:

  1. uwierzytelniona kopia pełnomocnictwa z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 51,00 złotych,
  2. dowód uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 200,00 złotych,
  3. pismo skarżącej z dnia 6 czerwca 2011 roku,
  4. pismo Zarządu Dróg Miejskich z dnia 27 czerwca 2011 roku
  5. cztery odpisy skargi.

 

 

Przypisy:

1por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2010 roku, sygn. akt: OPS 14/09, opubl. Legalis – „W sprawie ze skargi na decyzję administracyjną o wywłaszczaniu nieruchomości i ustaleniu wysokości odszkodowania pobiera się wpis stały określony w § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16.12.2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), także wówczas, gdy skarżący kwestionuje tylko wysokość ustalonego odszkodowania.”

2por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2010 roku, sygn. akt: II OSK 459/10, opubl. Legalis – „Ustalenie stanu faktycznego poprzez zebranie i ocenę materiału dowodowego należy do obowiązków organów administracyjnych w toku prowadzonego przez nie postępowania, natomiast obowiązkiem sądu administracyjnego pozostaje kontrola, czy proces ten odbył się zgodnie z prawem. Celem wprowadzenia więc przez ustawodawcę regulacji art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) było wyposażenie sądów administracyjnych w narzędzie kontrolne postępowania administracyjnego poprzez sprawdzenie prawidłowości ustalonego przez organy administracyjne stanu faktycznego w przypadku pojawiających się wątpliwości, a nie przeprowadzenie tego postępowania przez sąd w celu merytorycznego rozstrzygnięcia załatwionej decyzją administracyjną sprawy.”

rozstrzygnięcia załatwionej decyzją administracyjną sprawy.”

3Por. § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

4wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Warszawie z dnia 19 listopada 2010 roku, sygn. akt: I SA/Wa 192/10, opubl: Legalis – „Rzeczoznawca majątkowy nie jest uprawniony do sporządzania aktualizacji operatu szacunkowego. Opracowanie takie nie jest bowiem opinią rzeczoznawcy majątkowego w rozumieniu art. 156 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603) i w rozumieniu § 55-58 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.), ani też inną czynnością wymienioną w art. 173 ust. 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Korekta wartości oszacowanej nieruchomości winna skutkować sporządzeniem nowego operatu.”

5Por. § 36 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

6Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2010 roku, sygn. akt: I SA/Wa 1637/09, opubl. Legalis.

7Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 czerwca 2011 roku, sygn. akt: I SA/Wa 322/11, opubl. Legalis, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 czerwca 2011 roku, sygn. akt: I SA/Wa 471/11 opubl. Legalis,

8Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2012 roku, sygn. akt: I OSK 1526/11, opubl. Legalis.

9Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 października 2012 roku, sygn. akt: K 4/10

 

 

 

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.