Wzory Pism:

Uszkodzenie dzieła sztuki

Kiedy uszkodzenie mienia nosi znamiona wykroczenia, a kiedy przestępstwa

Poznań, dnia … marca 2007 roku


ZAŻALENIE


w sprawie pokrzywdzonej:


.. Sp. z o.o.

Sygn. akt ..

I Wydział Postępowania Przygotowawczego
Prokuratury Okręgowej
ul. Polna 13
60-535 Poznań

za pośrednictwem:

Prokuratury Rejonowej
Poznań-Stare Miasto
Ul. Młyńska 11a
61-730 Poznań


W imieniu pokrzywdzonej ... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznaniu, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo, wnoszę

zażalenie 

na postanowienie Policji z dnia 17 marca 2006 roku, wydane w sprawie o sygnaturze akt .., w przedmiocie umorzenia dochodzenia prowadzonego w sprawie, zatwierdzone przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto w dniu 24 marca 2006 roku, pod sygn. ...


Postanowienie to zaskarżam w całości i wnoszę o:

I. uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do dalszego prowadzenia,

II. rozważenie możliwości przychylenia się do zażalenia przez Prokuraturę Rejonową w oparciu o normę prawną wynikającą z treści art. 463 § 1 w związku z art. 465 § 1 kodeksu postępowania karnego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:


I. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść postanowienia - art. 167 kpk w związku z art. 2 § 1 pkt. 1 i 3 oraz art. 9 § 1 kpk poprzez nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego w sposób zmierzający do określenia, czy fakty podane w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa miały miejsce oraz czy wyczerpują one znamiona czynu zabronionego, prowadzące w konsekwencji do błędu w ustaleniach faktycznych i przyjęcia, iż brak jest danych uzasadniających fakt popełnienia przestępstwa w stosunku do czynu objętego zawiadomieniem,

II. obrazę prawa materialnego poprzez dobranie błędnej kwalifikacji czynu z art. 288 § 1 kk i niezastosowanie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.



Uzasadnienie 

I.

Policja postanowieniem z dnia 17 marca 2006 roku zatwierdzonym postanowieniem Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto z dnia 24 marca 2006 roku umorzyła postępowanie w sprawie uszkodzenia w dniu 8 stycznia 2006 roku ławki artystycznej znajdującej się na terenie … w Poznaniu. Umorzenie postępowania uzasadniono tym, że powyższe zachowanie nie wykazuje ustawowych znamion czynu zabronionego wskazanego w art. 288 § 1 kk.
W ocenie skarżącego powyższe postanowienie jest niezasadne i winno ulec uchyleniu.


II.

W toku postępowania organ prowadzący dochodzenie w niniejszej sprawie w rażący sposób naruszył art. 167 kpk w zw. z art. 2 § 1 pkt. 1 i 3 oraz art. 9 § 1 kpk. Jak wskazuje doktryna „z przepisu tego należy interpretować obowiązek przeprowadzenia wszelkich dowodów dostępnych organom procesowym, które mogą się przyczynić do wyjaśnienia okoliczności sprawy1. Zaniechanie sięgnięcia po dostępny organowi dowód może być oceniane jako względny powód odwoławczy w rozumieniu art. 438 pkt. 2 kpk2.
Czynności przeprowadzone przez organ należy uznać za niewystarczające i nieprowadzące do wyjaśnienia okoliczności popełnienia czynów, o których popełnieniu zawiadomili pokrzywdzeni. W toku postępowania organ nie przeprowadził dowodów mających na celu ustalenie przebiegu zdarzeń oraz wartości mienia stanowiącego przedmiot przestępstwa. Przede wszystkim wskazać tu należy dowód z opinii biegłych co do ustalenia wysokości szkody poniesionej przez pokrzywdzoną w wyniku zniszczenia artystycznej ławki. Nie przeprowadzono również dowodu z dostępnych dokumentów, w tym umowy z wykonawcą wspomnianej ławki w celu określenia jej wartości oraz nagrań pochodzących z systemu monitoringu terenu ... Ponadto organ nie przesłuchał w dostatecznym stopniu ogółu świadków zdarzenia w szczególności pracowników ochrony, którzy doprowadzili do ujęcia sprawcy na gorącym uczynku.
Nieprzeprowadzenie dowodów spowodowało błąd organu w ustaleniach faktycznych i stwierdzenie, że popełniony czyn nie spełnił znamion przestępstwa.


Wobec powyższego wniosek jak w petitum zażalenia jest uzasadniony.


III.

Zgodnie z art. 288 § 1 kk kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Warunkiem przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo z art. 288 kk jest wystąpienie szkody majątkowej. Wysokość tej szkody – 250 złotych decyduje czy mamy do czynienia z przestępstwem (gdy przekracza tą kwotę) czy też wykroczeniem określonym w art. 124 kodeksu wykroczeń (gdy szkoda jest niższa). Natomiast zgodnie z art. 278 § 1 kk kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W niniejszej sprawie bezsporny jest fakt uszkodzenia ławki artystycznej znajdującej się na terenie … w Poznaniu. Zdarzenie to miało miejsce w obecności świadków – pracowników agencji ochrony osób i mienia zatrudnionych przez ... Bezsporne jest też to, iż osoba, która uszkodziła ławkę, została ujęta na gorącym uczynku przestępstwa przez wspomnianych pracowników ochrony. Uszkodzenie to polegało na oderwaniu od ławki będącej dziełem artystycznym o dużej wartości jej części składowej - metalowej rzeźby w kształcie ptaka. Powyższe działanie sprawcy zmniejszyło istotnie artystyczną oraz materialną wartość dzieła jako całości i tym samym doprowadziło do wystąpienia szkody majątkowej poniesionej przez pokrzywdzoną. Policja błędnie uznała, iż szkoda ta wyniosła 50,00 zł. Szkoda ta jest szacowana na co najmniej 1000,00 zł i winna być dokładnie obliczona w oparciu o opinię biegłego oraz dokumenty – umowę z wykonawcą ławki i fakturę za jej wykonanie. Powyższe uzasadnia przypisanie sprawcy czynu z art. 288 § 1 kk.

Należy ponadto dodać, iż sprawca zamierzał wspomnianą rzeźbę zabrać w celu przywłaszczenia, a w chwili ujęcia swoim zachowaniem, bezpośrednio zmierzał do realizacji tegoż zamiaru. Gdyby nie interwencja pracowników ochrony, sprawcy udałoby się ten zamiar zrealizować. Zachowanie takie spełnia znamiona przestępstwa usiłowania kradzieży czyli czynu z art. 278 § 1 kk w zw. art. 13 kk.

W związku z powyższym przedmiotowy czyn można zakwalifikować nie tylko jako uszkodzenie rzeczy, ale również jako usiłowanie kradzieży. Wyczerpuje on bowiem znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej. Mamy więc do czynienia z określonym w art. 11 § 2 kk  zbiegiem przepisów.

W ocenie skarżącego okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości i wypełnia on znamiona czynu określonego w art. 288 kk i art. 278 § 1 kk w zw. z art. 13 kk, w zw. z art. 11 § 2 kk.  Przyjęcie więc, iż zachowanie będące przedmiotem postępowania nie wypełnia znamion czynu zabronionego wydaję się bezpodstawne.


IV.

Z powyższych przyczyn żalący się wnosi jak w petitum  zażalenia, gdyż brak było podstaw do umorzenia dochodzenia w niniejszej sprawie. Podstawą procesową żądania uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do dalszego postępowania jest przepis art.306 § 1 kodeksu postępowania karnego.



/adwokat Tomasz Grzybkowski, adwokat Tomasz Guzek/


Załączniki:
1. odpis zażalenia,
2. pełnomocnictwo.

Przypisy:
1 P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek „Kodeks postępowania karnego. Tom I”, Warszawa 2004, s. 681 i cyt. tam literatura.
2 Tamże, s. 681; por. też wyrok SN z 18 grudnia 1973 roku, V KRN 449/73, OSNKW 1974/5/99.

 

 

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.