Uniewaznienie uchwały rady miasta

Poznań, dnia …………………………. roku

WNIOSEK

w sprawie:
„A”
ul. ………………………
………………………….

Dotyczy uchwał Rady Miasta …………………..
……………… z dnia ……………….  roku
……………… z dnia ……………….. roku


Wojewoda …………………
ul. ………………………….
……………………………...

Wnoszę o:

I. stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta ………………….. z dnia …………………. roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła ……………. – …………..” – część …..,

II. stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta …………………… z …………………. roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie ……………….” – część ….. .

Zaskarżonym uchwałom zarzucam:

I. rażące naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nierozpatrzenie mojego zarzutu złożonego do projektów planów uchwalonych zaskarżonymi uchwałami i uchwalenie planu mimo nierozpatrzenia tego zarzutu,

II. rażące naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez podjęcie wyżej wskazanych uchwał przed rozpoznaniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w ………………. skarg mojej, Parafii pw. ………………….. w ………………… oraz mieszkańców dzielnic …………… i ………………… na odrzucenie ich zarzutów do planu,

III. rażące naruszenie art. 12 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez uchwalenie planów niezgodnych z uchwałą Rady Miasta ………………… w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła …………..-……………,

IV. rażące naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 6 i 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez uchwalenie planów mimo, iż są one sprzeczne z obowiązującymi uchwałami nr …………………. i ………………………… Rady Miasta ………………. z dnia ……………………… roku w sprawie ponownego rozpatrzenia zarzutów do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła ……………-…………… w ………………. oraz w sprawie zmian w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła …………….-…………….. w ……………….,

V. rażące naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, art. 41 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku – Prawo ochrony środowiska oraz § 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 listopada 2002 roku w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, poprzez uchwalenie planów w oparciu o prognozy ochrony środowiska niespełniające wymogów określonych w tych przepisach.


Uzasadnienie 

I.

W dniu ……………………. roku Rada Miasta podjęła dwie uchwały:
- w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła …………….. – ………………” – część ……,
- w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła …………….. – ……………….” – część …...
Uchwały te w sposób rażący naruszają przepisy prawa. Zostały sporządzone i przygotowane z rażącym naruszeniem procedury planistycznej. Winny zostać unieważnione.
Jednocześnie nadal trwają prace nad uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła ………….. – …………..” – część ….. W sprawie tej w dniu …………………… roku odrzucono zarzuty i protesty mieszkańców ……………. i ……………….. do tej części planu.

II.

W dniu ………………….. roku Rada Miasta ………………. odrzuciła 121 zarzutów mieszkańców dzielnicy ……………… w ………………...
Zarówno z protokołu sesji Rady Miasta w tym dniu, jak i uchwał Rady Miasta w sprawie odrzucenia tych zarzutów oraz ich uzasadnień wynika, iż Rada Miasta nie zapoznała się z tymi zarzutami.
Przedstawiciele Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w ……………….. – organu bezpośrednio zaangażowanego w opracowanie planu przedstawili Radzie Miasta stanowisko, iż wszystkie zarzuty są identyczne. W trakcie sesji referowano te zarzuty łącznie. Nie przedstawiono stanowisk poszczególnych mieszkańców. Poszczególnym radnym nie wydano kompletu zarzutów – ponoć „z uwagi na ich znaczną objętość”.
Tymczasem każdy zarzut miał charakter zindywidualizowany. Każdy mieszkaniec, poza zarzutami formalnymi do planu, podniósł szereg zarzutów merytorycznych, wskazując dlaczego w jego opinii plan nie powinien być uchwalony. Tych argumentów nie przedstawiono Radzie Miasta ……………………. Nie odpowiedziano na te argumenty również w uzasadnieniach uchwał.

Dowód: 1. protokół sesji z dnia …………………… roku – w aktach Rady Miasta ……………….,
2. zarzuty mieszkańców ……………….. do uchwalonych planów – w aktach Rady Miasta ……………..,
3. uchwały o odrzuceniu protestów mieszkańców ……………….. złożonych do uchwalonych planów – w aktach Rady Miasta ………………..

Moje zarzuty były całkowicie różne od zarzutów pozostałych mieszkańców ……………... Pokazywałem zdjęcia innych możliwych lokalizacji rozbudowywanej fabryki …………………….., dla której uchwalano plan. Przedstawiłem szereg merytorycznych zarzutów uzasadniających uwzględnienie mojego zarzutu.

Dowód: trzy zarzuty do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - „terenu w rejonie węzła …………….. – …………….” – część …, …. i …. – w aktach Rady Miasta ………………...

Rada Miasta ……………….. w ogóle nie odniosła się do przedstawionego przeze mnie stanowiska. Uzasadnienie uchwały było identyczne jak uzasadnienia uchwał o odrzuceniu zarzutów pozostałych mieszkańców.
Wynika z tego, że Rada Miasta …………….. w ogóle nie miała możliwości zapoznania się i nie odniosła się do mojego zarzutu. Nie rozpoznała go zatem merytorycznie do dziś.
Powyższe uzasadnia unieważnienie zaskarżonych uchwał.

III.

Wskazać nadto należy, w jakiej atmosferze były podejmowane uchwały w sprawie odrzucenia zarzutów mieszkańców …………………... Przed podjęciem uchwał w dniu ……………………. roku zaginęło dziewięć zarzutów do każdego z uchwalonych planów oraz dla części „…..” planu. Wszczęte zostało postępowanie karne w tej sprawie, które do dnia dzisiejszego nie zostało zakończone.
Zarzuty te odnalazły się w niewyjaśnionych okolicznościach i nikt nie zweryfikował ich autentyczności. Nikt nie potwierdził, że podpisy mieszkańców złożone pod nimi są rzeczywiście podpisami autentycznymi.
Nie mam możliwości zweryfikowania plotki krążącej po dzielnicy …………….., jakoby podpisy te zostały sfałszowane, celem umożliwienia spółce ……………. prowadzenia szybkich inwestycji w ……………... Przy prowadzeniu inwestycji ……………….. w …………….. jest jednak tak wiele niejasności, iż w trybie nadzorczym Wojewoda winien również zweryfikować, czy dziewięć odnalezionych zarzutów, odrzuconych przez Radę Miasta ………………., to rzeczywiście zarzuty mieszkańców.

IV.

W dniu …………………… roku przygotowałem, a w dniu ………………. roku złożyłem trzy zarzuty do każdego z trzech miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - „terenu w rejonie węzła ………………. – ……………..” – część …., …. i …...

Dowód: trzy zarzuty do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - „terenu w rejonie węzła …………… – …………….” – część …, … i …. – w aktach Rady Miasta ………………..

Do dnia dzisiejszego zarzuty te nie zostały rozpatrzone, a zamiast nich Prezydent Miasta ……………… i Rada Miasta ………….. rozpatrzyła domniemane moje protesty.
To działanie Prezydenta Miasta …………….. rażąco narusza przepisy prawa - art. 23 i 24, a w konsekwencji również art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.

A/

Zgodnie z art. 24 ustawy zarzut może wnieść każdy, którego interes prawny lub uprawnienia zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast na podstawie art. 23 protest wnosi każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Stosownie do treści art. 24 ust. 1 uzp, zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego może wnieść:
- każdy kogo interes prawny, lub uprawnienie, zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonego do publicznego wglądu.
„Każdym” w rozumieniu tego przepisu jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz inna jednostka organizacyjna posiadająca zdolność prawną. Definiując „interes prawny” i „uprawnienie” należy odwołać się do treści art. 3 uzp oraz treści analogicznego art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepis ten stanowi, iż w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, każdy ma prawo do:
- zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny,
- ochrony własnego interesu prawnego, przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Rozważając pojęcia „interesu prawnego” i „uprawnienia” należy mieć na uwadze również przepis art. 5 Prawa budowlanego. W myśl tego przepisu obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając w szczególności ochronę ludności oraz poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich.
Do wniesienia zarzutu uprawnionym jest podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone, a naruszenie to nastąpiło przez ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonego do publicznego wglądu. Pojęcie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wynika z przepisów prawa materialnego.

B/

Art. 24 uzp nie zawęża jednak legitymacji do wniesienia zarzutów do tych podmiotów, które mają tytuł prawny do nieruchomości położonych na obszarze objętym projektem planu. Uprawnienie takie przysługuje wszystkim, których interes prawny lub uprawnienie będą naruszone, gdyby plan miejscowy został uchwalony w wersji objętej projektem wyłożonym do publicznego wglądu¹.
Rozważając kwestię legitymacji właścicieli nieruchomości sąsiadujących z planem do wniesienia zarzutu, należy mieć przede wszystkim na uwadze inne normy prawne chroniące interes właścicieli w wypadku zmiany sposobu zagospodarowania terenu. Przede wszystkim istotne znaczenie ma norma określająca treść i granice prawa własności – art. 140 i następne kc. Chronią one istotę prawa własności nieruchomości, sprowadzającą się do swobodnego korzystania z niej w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, zgodnie z jej przeznaczeniem, zabezpieczając je także przed ingerencją z nieruchomości sąsiednich (np. art. 144 kc).
Należy mieć na uwadze również inne przepisy szczególne chroniące prawa mieszkańców oraz właścicieli terenów sąsiadujących z terenem objętym procedurą planistyczną. Przede wszystkim są to przepisy Prawa ochrony środowiska, w szczególności art. 73 ust. 3 i 4, chroniący właścicieli nieruchomości sąsiadujących przed bezprawnym posadowieniem w ich pobliżu zakładów przemysłowych stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, a w szczególności zagrożenie wystąpienia poważnych awarii, oraz art. 41, 72 i 114 ustawy stwarzające proceduralne gwarancje, pozwalające na weryfikację zagrożenia wynikającego z posadowienia zakładu przemysłowego w bezpośrednim otoczeniu nieruchomości.
Zwrócić również uwagę należy na regulację (również dotyczącą zagospodarowania terenu) obowiązującą w sprawach ustalenia warunków zabudowy terenu. W doktrynie i orzecznictwie wypracowany został jednolity pogląd co do tego, że stronami postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu są: wnioskodawca, tj. osoba ubiegająca się o ustalenie warunków zabudowy, właściciel (również użytkownik wieczysty) nieruchomości objętej ustaleniem warunków zabudowy i osoby trzecie w rozumieniu art. 42 ust. 1 i 46 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, których interesy prawne podlegają ochronie w procesie inwestycji.
Do osób trzecich w rozumieniu wymienionych wyżej przepisów zalicza się właścicieli i wieczystych użytkowników nieruchomości sąsiadujących z terenem inwestycji (przy czym nie muszą to być nawet tereny bezpośrednio przylegające do obszarów objętych kwestionowanymi zapisami) , a także posiadaczy zależnych (np. dzierżawców) oraz osoby władające nieruchomościami bez tytułu prawnego. Jak podkreślił NSA, stroną postępowania planistycznego są również właściciele gruntów dalej położonych, o ile zamierzona inwestycja dotyczy ich bezpośrednio „wywołując dla nich uciążliwe skutki”³. Stanowisko to znalazło aprobatę w doktrynie⁴.
Szerokie pojęcie legitymacji do wniesienia zarzutu do miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych dopuszczające ochronę interesu właścicieli terenów sąsiadujących z planem⁵.
Jak wskazał NSA, „planowanie na nieruchomości graniczącej z nieruchomością skarżących kopalni kruszywa stwarza niebezpieczeństwo wykorzystywania tejże nieruchomości w sposób zakłócający korzystanie z nieruchomości skarżących ponad przeciętną miarę (art. 144 kc). Skoro tak, to skarżący mieli, chroniony konkretną normą, interes prawny w kwestionowaniu projektu zmiany planu”⁶. Ponadto „art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Tekst jednolity: Dz. U. 1999 r. Nr 15 poz. 139 ze zm.) przyznaje chroniony interes prawny, w granicach ustaw i zasad współżycia społecznego, osobom będącym właścicielami nieruchomości, przy zagospodarowaniu nieruchomości sąsiednich należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Według art. 5 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 106 poz. 1126 ze zm.) ochrona uzasadnionych interesów osób trzecich, to między innymi ochrona przed uciążliwościami powodowanym przez hałas, ochrona przed zanieczyszczeniem powietrza, wody lub gleby. Powołanie się na tytuł prawnej własności nieruchomości sąsiadującej z terenem objętym projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przesądza o prawie tej jednostki do ochrony tego interesu. Jedną z wartości demokratycznego państwa prawnego jest obowiązek czuwania przez władze publiczne, aby jednostka mogła skutecznie bronić własnego interesu prawnego”⁷.
W konsekwencji uznać należy, iż właścicielom albo posiadaczom nieruchomości sąsiadujących z planem może przysługiwać interes prawny, w przypadku naruszenia którego mogą wnieść zarzut do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dochodzić ochrony w ten sposób.

C/

Jestem właścicielem nieruchomości położonej na terenie położonym w ………………. – terenie bezpośrednio sąsiadującym z terenem objętym przedmiotowymi planami zagospodarowania przestrzennego.

Dowód: odpis skrócony księgi wieczystej KW nr …………………..

W bezpośrednim sąsiedztwie mojej nieruchomości, ulicami …………. i ………………… ma przechodzić główny ruch samochodowy pomiędzy fabryką ……………. i ……………. oraz pomiędzy dzielnicą ………….. i ……………..

Dowód: akta postępowania planistycznego – w posiadaniu Prezydenta Miasta ……………...

Taki stan faktyczny znacząco utrudni korzystanie z mojej nieruchomości. Nikt nie zbadał nadto wpływu takiego zwiększonego ruchu na poziom życia mieszkańców ……………., w tym mój, a także wpływu na środowisko.
Również ta okoliczność uzasadniała wniesienie zarzutów do planu i ich rozpoznanie w trybie art. 24 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła ………………..-……………… część …. w ……………….. jest częścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Cały plan obejmuje zarówno część …, … i …. planu. Wszystkie te części planu zostały sporządzone i przygotowane w oparciu o jedną uchwałę Rady Miasta ……………. nr ………………. z dnia ………………. roku w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła …………….-……………….

Dowód: uchwała Rady Miasta ……………… z dnia …………….. roku.

Wszystkie trzy części planu były opracowywane łącznie, łącznie opiniowane, łącznie wyłożone. Te same podmioty sporządziły prognozy o oddziaływaniu inwestycji na środowisko.

Dowód: akta postępowania planistycznego – w posiadaniu Prezydenta Miasta …………………...

Jak podkreśla sama Rada Miasta ……………….., podział miał na celu optymalizację prac nad planem (jednym).

Dowód: akta postępowania planistycznego – w posiadaniu Prezydenta Miasta ………………...

Wszystkie trzy części planu mają na celu rozbudowę jednego przedsięwzięcia – fabryki, której właścicielem jest spółka ………………… …………… Sp. z o.o.  Jak podkreślił na sesji w dniu ……………. roku Prezydent Miasta ……………….. – są to „plany ……………..”. To stanowisko wyraża w sposób jednoznaczny tę intencję Prezydenta Miasta …………….. i Rady Miasta ………………..

Dowód: protokół sesji Rady Miasta ………………… z dnia ……………. roku – w aktach Rady Miasta ……………..

Rozpatrując wpływ inwestycji na moje prawo własności stwierdzić w konsekwencji należy, że każdy z planów, zarówno plan …, plan …., jak i …., jako części ustalające warunki dla przeprowadzenia jednej inwestycji, ograniczają moje prawo własności i prawo do spokojnego z niej korzystania.
Miałem zatem interes prawny w złożeniu zarzutów do każdej z części planu. Zarzuty te winny zostać rozpatrzone w trybie określonym w art. 24 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Nie czyniąc tego organy Miasta ………….. rażąco naruszyły art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, co w myśl art. 27 tej ustawy uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały.

V.

Mimo iż Rada Miasta ……………… bezprawnie przekwalifikowała moje zarzuty, uznając je za protesty, złożyłem w dniu ………………… roku skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na odrzucenie zarzutów.

Dowód: skarga z dnia ………………… roku.

Skarga ta do dziś nie została rozpatrzona.
Na tle art. 27 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, Naczelny Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził wprost, że „nieważna jest uchwała dotycząca miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podjęta przed rozpoznaniem przez Sąd Administracyjny skargi na uchwałę rady gminy o odrzuceniu zarzutu do projektu zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego”⁸.
Rada Miasta ……………. przed rozpoznaniem tych skarg uchwaliła plan, rażąco naruszając art. 27 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, co skutkuje nieważnością planu.

VI.

A/

Zaskarżone uchwały, naruszają art. 12 ust. 1 oraz 18 ust. 2 pkt 6 i 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym. Projekty te są niezgodne z uchwałą Rady Miasta ……………… w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła ……………. – …………….” oraz uchwałami Rady Miasta …………… z dnia ……………….. roku w sprawie ponownego rozpatrzenia zarzutów oraz w sprawie zmian w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła ……………. – ………………..

B/

Zgodnie z art. 12 ustawy, procedurę planistyczną rozpoczyna Rada Miasta przyjmując uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego⁹.
Rada Miasta ……………… w dniu ………………. roku przyjęła uchwałę nr ………………… w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „terenu w rejonie węzła …………… – ………….”. Uchwała określiła, iż przyjęty ma zostać jeden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła ………….. – ………….. Uchwała nie uprawniła Prezydenta Miasta ………………… do podziału terenu wskazanego w uchwale na trzy części i przygotowania trzech różnych planów dla tych części. Uchwała wskazała, co najwyżej, że dla poszczególnych terenów może być przygotowany plan częściowy. Nie ma jednak żadnych podstaw, aby dla całego terenu przygotowywać trzy plany. Takie działanie narusza uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu.

C/

Również uchwały z dnia ……………….. roku zobowiązały Prezydenta Miasta ………………. do wprowadzenia określonych zmian w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w rejonie węzła …………. – ………….. w ………………... Uchwały te potwierdziły, iż sporządzony i przygotowany ma być jeden projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Niedopuszczalne jest podzielenie tego terenu i uchwalenie trzech oddzielnych planów.
Teren ten jest objęty jedną inwestycją. Jej wpływ na mieszkańców regionu, na zanieczyszczenie regionu oraz na konflikty społeczne w dzielnicy należy rozpatrywać łącznie. Nie można rozpoznawać ich oddzielnie dla trzech sztucznie utworzonych części.
Prezydent Miasta ……………….., działając wyłącznie w celu ograniczenia możliwości obrony praw mieszkańców i kwestionowania postanowień projektu w drodze zarzutu, podzielił plan na trzy części. Zmiana ta miała charakter całkowicie arbitralny. Brak jest jakiegokolwiek merytorycznego powodu dla podziału tego planu.
Plany, które zostały uchwalone, jako sprzeczne z ww. uchwałami Rady Miasta ……………., są zatem wydane z rażącym naruszeniem procedury planistycznej określonej przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, co uzasadnia uwzględnienie wniosków wskazanych w petitum.

VII.

Projekty przedmiotowych planów naruszają również art. 18 ust. 2 pkt 6 i 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z § 2 i 3 uchwały nr ……………….. Rady Miasta ………………… z dnia ………………… roku oraz § 1 i 2 uchwały nr ……………….. Rady Miasta ………………… z dnia ……………………… roku.
Uchwałami tymi Rada Miasta …………….. uwzględniła zarzut jednego z mieszkańców …………….. – pana ……………………., uznając, iż konieczne jest odstąpienie od wprowadzenia w życie projektu planu dla całego terenu w rejonie węzła ………….. – ……………..

Dowód: 1. uchwała nr ………………. Rady Miasta …………….. z dnia ………………….. roku,
2. uchwała nr ………………….. Rady Miasta ………………. z dnia ……………… roku.

Przedmiotowe projekty zmierzają do wprowadzenia tego planu w życie. Są zatem sprzeczne z przyjętymi przez Radę Miasta uchwałami.
Takie działanie Prezydenta rażąco narusza procedurę planistyczną, co uzasadnia uwzględnienie wniosków wskazanych w petitum pisma.

VIII.

W sprawie wszystkich trzech planów sporządzone zostały trzy prognozy oddziaływania na środowisko. Prognozy te nie zawierają wszystkich wymaganych prawem, a w szczególności w art. 41 ust. 2 i ust. 2a Prawa ochrony środowiska oraz § 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 listopada 2002 roku w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, informacji.
Zgodnie z przepisami Prawa ochrony środowiska oraz innymi przepisami prawa, prognoza winna określać w szczególności:
- przedstawienie rozwiązań alternatywnych do rozwiązań zawartych w planie wraz z uzasadnieniem ich wyboru,
- informację o przewidywanych metodach analizy realizacji planu,
- ocenę planu z punktu widzenia właściwych proporcji pomiędzy terenami o różnych formach użytkowania, a pozostałymi terenami,
- ocenę zagrożeń dla środowiska z uwzględnieniem wpływu na zdrowie ludzi, które mogą powstać na terenie objętym projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz na terenach pozostających w zasięgu oddziaływania wynikającego z realizacji ustaleń planu.
Przepisy te nakładają na sporządzającego prognozę obowiązek szczegółowego przeanalizowania wpływu planu na tereny sąsiednie. W tej sprawie prognoza winna zawierać szczegółowe rozważania o wzajemnym wpływie wszystkich trzech planów na siebie.
Również art. 41 ust. 2a Prawa ochrony środowiska przewiduje, że w prognozie oddziaływania na środowisko uwzględnia się informacje zawarte w prognozach oddziaływania na środowisko sporządzonych dla przyjętych dokumentów powiązanych z projektem planu.
W sytuacji, gdy cały teren objęty planami stanowi funkcjonalną całość, prognozy winny określać dlaczego teren ten podzielono, jaki to ma wpływ na środowisko, a także jaki wpływ na środowisko ma funkcjonalna całość – cała inwestycja objęta planami …, … i …. Prognozy nie zawierają żadnego tych postanowień i wymagają w tym zakresie uzupełnienia. Ograniczają się bowiem do oceny tylko części inwestycji objętej jednym planem. Tymczasem cała inwestycja może oddziaływać na środowisko całkowicie inaczej.
Prognozy zostały sformułowane w nieostry sposób. Nie przewidują w szczególności:
- analizy problemów związanych z wystąpieniem poważnych awarii,
- analizy problematyki ochrony przeciwpożarowej i odpowiednich zabezpieczeń w przypadku pożaru fabryki, w tym lakierni,
- analizy wpływu rozbudowy fabryki na:
· zmiany mikroklimatyczne,
· stan zdrowia ludzi pobliskich dzielnic mieszkaniowych,
· ekosystem doliny rzek …………. i ………………., pobliskich jezior i oddziaływania na  zbiornik …………… i Jezioro ……………..,
- badań i analizy mogącej wyniknąć z transportem materiałów niebezpiecznych po drogach wewnętrznych ………………, znacznie bardziej obecnie obciążonych ruchem związanym z funkcjonowaniem fabryki,
- analizy konieczności wyrównywania poziomów terenów objętych planem.
Wszelkie dokonywane w opiniach analizy są oparte głównie na dokumentach dostarczonych przez fabrykę. W sytuacji, gdy jej przedstawiciele szeroko w mediach wypowiadają się wskazując, iż uchwalenie planu jest konieczne i niezbędne, oparcie się na takich dokumentach budzi wątpliwości, co do ich zgodności ze stanem faktycznym.
Oparcie uchwalonych planów o tak wadliwe prognozy również winno skutkować unieważnieniem uchwał.
Wobec powyższego wnoszę, jak na wstępie.

/adwokat Tomasz Grzybkowski, adwokat Tomasz Guzek/

Załączniki:
1. odpis skrócony księgi wieczystej KW nr ………………………..,
2. uchwała Rady Miasta …………….. z dnia ………………………… roku,
3. uchwała Rady Miasta ………………. z dnia ………………………. roku,
4. uchwała Rady Miasta ………………. z dnia ……………………… roku,
5. skarga z dnia ……………………. roku.  

Przypisy:
¹ Wyrok NSA z dnia 1 października 2002 roku, IV SA 1026/2002.
² Uchwała składu 5 sędziów NSA z 25 września 1995 r. VI SA 13/95 ONSA 1995/4 poz. 154 oraz uchwała składu 5 sędziów NSA z 4 grudnia 1995 r. VI SA 20/95 ONSA 1996/2 poz. 54.
³ Wyrok NSA z 2 lipca 1997 roku, II SA/Kr 62/96.
⁴ Z. Niewiadomski „Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz”, Warszawa 2005, s. 48.
⁵ Tamże.
⁶ Wyrok NSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2003 roku, II SA/Po 1252/2003.
⁷ Wyrok NSA we Wrocławiu z dnia 15 lipca 2003 roku, II SA/Wr 2815/2000.
⁸ Wyrok NSA w Krakowie z dnia 17 grudnia 2001 roku, II SA/Kr 2335/01, Wspólnota 2002/11/50.
⁹ A. Lipiński „Elementy prawa ochrony środowiska”, Zakamycze 2001, s. 36.

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.