Oddziaływanie inwestycji na sąsiednie nieruchomości

Poznań, dnia 00 sierpnia 2011 roku

 

SKARGA

 

w sprawie:

 

Fundacji…

ul. …

 

- skarżącej -

 

zast. przez adwokatów: 

Tomasza Guzka i dr. Michała Jackowskiego

Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski&Guzek

61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

 

- c/a -

 

Samorządowego Kolegium Odwoławczego

ul. Nowa 2

18-400 Łomża

 

- organu administracji -

 

Sygn. akt: SKO.0000/OŚ/000/2011

 

 

Wojewódki Sąd Administracyjny

ul. Sienkiewicza 84

15-950 Białystok

 

za pośrednictwem:

 

Samorządowe Kolegium Odwoławcze

ul. Nowa 2

18-400 Łomża

 

 

W imieniu skarżącej powołując się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie 

 

niniejszym składam,

 

skargę

 

na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 00 lipca 2011 roku, sygn. akt: SKO.0000/OŚ/000/2011 utrzymujące w mocy postanowienie Burmistrza Miasta ----- z dnia 28 czerwca 2011 roku, sygn. akt: GK.0000.0.2011 w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie biogazowni o mocy 1,380 MW w miejscowości ------- na działkach o numerach geodezyjnych 0000/00 i 0000/00 przy ulicy ------.

Postanowienie zaskarżam w całości i na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ppsa w związku z art. 135 ppsa, wnoszę o:

 

I. uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia Burmistrza Miasta ----- z dnia 28 czerwca 2011 roku, sygn. akt: GK.0000.0.2011 i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji celem kontynuowania postępowania,

 

nadto, wnoszę o:

 

II. zasądzenie od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

 

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:

I. naruszenie przepisów postępowania – art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 144 kpa w związku z art. 28 kpa oraz art. 97 § 1 pkt 1 kpa i art. 7 kpa polegające na przyjęciu, że uciążliwości związane z eksploatacją biogazowni „wpływające na środowisko naturalne i ludzi w obszarach: emisji hałasu, zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza, emisji ścieków (przede wszystkim przecieków do gleby), wytwarzania odpadów (…) będą oddziaływały nie tylko na działki przylegające do terenu inwestycji” i uzasadniają one „uznanie za strony postępowania właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości położonych w odległości pięciuset metrów od miejsca planowanej inwestycji” (por. uzasadnienie postanowienia – s. 4), podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie uzasadnia powyższego stanowiska, lecz potwierdza, że dzięki zabezpieczeniom chroniącym przed emisją substancji zapachowych i zanieczyszczeniem gleby, a także technologii produkcji biogazu, projektowane przedsięwzięcie nie będzie negatywnie oddziaływało na środowisko gruntowo-wodne ani klimat akustyczny nieruchomości położonych w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji (por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 33, 36-37), a w konsekwencji przemawia za ograniczeniem obszaru oddziaływania przedsięwzięcia oraz kręgu stron postępowania do osób posiadających tytuł prawny do nieruchomości bezpośrednio przylegających do terenu projektowanej biogazowni, co miało wpływ na rozstrzygnięcie prowadząc do utrzymania w mocy postanowienia Burmistrza Miasta ----- z dnia 28 czerwca 2011 roku o zawieszeniu postępowania wydanego z uwagi na śmierć osób, co do których istnieją poważne wątpliwości, czy przysługuje im status strony, w przypadku uznania, że krąg stron postępowania oraz obszar oddziaływania został wyznaczony prawidłowo:

 

II. naruszenie przepisów postępowania – art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 144 kpa w związku z art. 12 kpa, art. 39 kpa, art. 49 kpa oraz art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko polegające na przyjęciu, że art. 49 kpa umożliwiał Burmistrzowi Miasta ------ odstąpienie od przewidzianej w tym przepisie procedury informowania o przebiegu postępowania i zastosowania tradycyjnej formy doręczeń (art. 39 kpa) podczas gdy art. 49 kpa nie stwarza samoistnej podstawy do rozstrzygania o stosowaniu bądź odstąpieniu od przewidzianej w nim formy doręczeń a jego rola ogranicza się do określenia ogólnych zasad i warunków dokonywania doręczeń (m.in. miejsca ogłoszenia, termin skutecznego doręczenia itp.) zaś podstawą prawną stosowania publicznego obwieszczenia jest art. 74 ust. 3 cyt. ustawy, który nie daje organowi podstaw do zastosowania tradycyjnej formy doręczeń, ale nakazuje stosowanie art. 49 kpa, w sytuacji gdy liczba stron postępowania przekroczy dwadzieścia, co miało wpływ na rozstrzygnięcie, prowadząc do usankcjonowania obranej przez organ I instancji nieprawidłowej formy doręczeń, a w konsekwencji nieuzasadnione przedłużenia postępowania.

 

 

Uzasadnienie 

 

I.

 

A/

 

Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że organ I instancji prawidłowo określił zarówno granice obszaru oddziaływania przedsięwzięcia, jak i krąg osób legitymujących się interesem prawnym. Zdaniem organu odwoławczego eksploatacja biogazowni może „wywoływać uciążliwości wpływające na środowisko naturalne i ludzi w obszarach: emisji hałasu, emisji zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza, emisji ścieków (przede wszystkim przecieków do gleby), wytwarzania odpadów.” Brak możliwości określenia granic oddziaływania tych czynników usprawiedliwiał – w ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego – sposób określenia obszaru oddziaływania przedsięwzięcia (por. uzasadnienie postanowienia – s. 5 – 6).

 

B/

 

Organ odwoławczy stwierdził również, że Burmistrz Miasta ----- nie naruszył, wyrażonego w art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, obowiązku informowania stron o przebiegu postępowania w formie publicznego obwieszczenia (art. 49 kpa). W ocenie organu II instancji, za dopuszczalnością odstąpienia przez Burmistrza Miasta ------ od przewidzianej w art. 49 kpa formy doręczeń przemawia brzmienie tego przepisu jak również okoliczność, że niedostatecznie chroni on interesy stron w porównaniu z formą doręczeń uregulowaną w art. 39 kpa – 48 kpa (por. uzasadnienie postanowienia – s. 4).

 

C/

 

Stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego zarówno w zakresie dotyczącym wyznaczenia obszaru oddziaływania przedsięwzięcia jak również w przedmiocie wykładni art. 49 kpa oraz art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko jest błędne.

 

II.

 

A/

 

Podobnie jak organ I instancji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wyjaśniło, jakie obiektywne okoliczności uzasadniają przypuszczenia, że eksploatacja biogazowni będzie ograniczać ponad przeciętną miarę korzystanie z nieruchomości położonych w promieniu pięciuset metrów. Dokonane w tym zakresie ustalenia faktyczne są sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym. 

 

B/

 

Wbrew twierdzeniom organu odwoławczego ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynika, że planowana inwestycja nie będzie znacząco oddziaływać na środowisko naturalne zarówno w zakresie emisji substancji zapachowych, ścieków, jak i hałasu (por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 33, 36-37). Karta Informacyjna Przedsięwzięcia potwierdza, że planowana inwestycja nie wpłynie również na degradację flory i fauny występującej na terenach wokół miejsca jej lokalizacji (por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 37).

Będzie to możliwe dzięki zastosowaniu proponowanych przez skarżącą rozwiązań technicznych (w tym m.in. rozbudowanego systemu zabezpieczeń przed emisją substancji zapachowych, ścieków do gleb i wód gruntowych oraz hałasu – por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 26 – 27) oraz wykorzystaniu przyjaznej dla środowiska beztlenowej fermentacji biomasy (por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia s. 37 i 41). 

Dodatkowym czynnikiem ograniczającym emisję substancji zapachowych jest oparcie produkcji biogazu wyłącznie na jednym biokomponencie – kiszonce kukurydzy, która poza walorami energetycznymi (Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 10) cechuje się niewielkim – w porównaniu z innymi powszechnie stosowanymi komponentami biogazu (np. obornik, gnojowica) – natężeniem uciążliwych substancji zapachowych.¹  

 

C/

 

Weryfikując prawidłowość wyznaczenia granic obszaru oddziaływania przedsięwzięcia, organ odwoławczy nie odniósł się do danych zawartych w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia. Tymczasem zawarte w niej informacje oraz wyniki badań poddają w wątpliwość stanowisko Burmistrza Miasta … o konieczności wyznaczenia tak dużego obszaru oddziaływania inwestycji. Zgromadzony materiał dowodowy przemawia za ograniczeniem obszaru oddziaływania przedsięwzięcia do nieruchomości położonych w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej inwestycji.²  Konieczność zmiany granic obszaru oddziaływania uzasadnia – udokumentowany w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia – zasięg faktycznej emisji zanieczyszczeń i nadmiernego hałasu³ związany z eksploatacją tego typu urządzeń. Wbrew twierdzeniom Samorządowego Kolegium Odwoławczego zgromadzone dowody nie usprawiedliwiają poszerzenia obszaru oddziaływania przedsięwzięcia poza nieruchomości bezpośrednio przylegające do terenu inwestycji (zob. uzasadnienie postanowienia – s. 5).

 

D/

 

Poza sporem jest, że Karta Informacyjna Przedsięwzięcia nie jest wyłącznym dowodem pozwalającym ocenić zakres oddziaływania na środowisko. Zawarte w niej informacje powinny być jednak uwzględnione przy ustalaniu granic obszaru oddziaływania oraz kręgu stron postępowania (art. 7 kpa w związku z art. 107 § 3 kpa oraz art. 126 kpa). Jeżeli w ocenie organów Karta Informacyjna Przedsięwzięcia nie jest miarodajna dla wyznaczenia granic obszaru oddziaływania, ich obowiązkiem było wskazanie obiektywnych okoliczności podważających moc dowodową omawianego dokumentu.

Orzekające w tej sprawie organy nie wskazały argumentów podważających wiarygodność i rzetelność danych zawartych w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia. Poprzestały natomiast na określeniu granic obszaru oddziaływania w oparciu o subiektywne i niemożliwe do zweryfikowania kryteria. Naruszyły tym samym normę prawną wynikającą z art. 7 kpa w związku z art. 107 § 3 kpa oraz art. 126 kpa, przyczyniając się do nieprawidłowego wyznaczenia granic obszaru oddziaływania.

 

III.

 

A/

 

Konsekwencją nieprawidłowego określenia obszaru oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko jest błędne ustalenie kręgu osób posiadających interes prawny pozwalający uczestniczyć w charakterze strony postępowania (art. 28 kpa).⁴ 

Prawidłowe określenie granic obszaru oddziaływania jest równoznaczne z przyznaniem statusu strony wyłącznie właścicielom (użytkownikom wieczystym) nieruchomości bezpośrednio przylegających do terenu planowanej inwestycji. 

Właścicielom (użytkownikom wieczystym) pozostałych nieruchomości położonych w wyznaczonym przez Burmistrza Miasta ------ obszarze oddziaływania przysługuje wyłącznie interes faktyczny, umożliwiający czynny udział w ramach tzw. konsultacji społecznych poprzedzających właściwe postępowanie o określenie środowiskowych uwarunkowań inwestycji (art. 33 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko).⁵ 

 

B/

 

W analizowanej sprawie interes prawny wynika z przepisów określających tzw. prawo sąsiedzkie i wynikający z nich zakres dopuszczalnego oddziaływania na sąsiednie nieruchomości (art. 140 kc – art. 154 kc).⁶ Granice tak określonego obszaru pokrywają się w tej sprawie z obszarem faktycznego oddziaływania przedsięwzięcia⁷ na sąsiednie nieruchomości. 

Przejawem tego oddziaływania mogą być drobne ograniczenia w nasłonecznieniu innych nieruchomości wynikające z konieczności wzniesienia zabudowań tworzących biogazownię. Z danych zgromadzonych w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia wynika, że inne przejawy oddziaływania na sąsiednie nieruchomości oraz środowisko naturalne są wykluczone (por. Karta Informacyjna Przedsięwzięcia – s. 33, 36 – 37).

Warunkiem uznania, że właścicielom określonych nieruchomości przysługuje interes prawny jest wykazanie, że wydane w tej sprawie rozstrzygnięcie będzie bezpośrednio i ponad przeciętną miarę oddziaływać na zakres korzystania z nieruchomości. Brak tego związku wyklucza istnienie interesu prawnego.⁸ 

 

C/

 

Źródłem interesu prawnego jest zawsze przepis prawa materialnego⁹, przyznający konkretne uprawnienie bądź obowiązek.¹⁰ Interes prawny nie może wynikać z przepisów proceduralnych.¹¹ Nieistotne są subiektywne odczucia osób zainteresowanych wynikiem sprawy¹² jeżeli postępowanie nie oddziałuje w realny sposób na ich prawa lub obowiązki.¹³ Interes prawny nie może być interesem przewidywanym w przyszłości albo hipotetycznym¹⁴. O tym, czy danej osobie przysługuje interes prawny nie decyduje organ administracyjny ale wyłącznie norma prawa materialnego.¹⁵  

Statusu strony nie nabywa się na skutek otrzymania pisma wydanego w trakcie postępowania administracyjnego, dotyczy to zarówno decyzji administracyjnej, jak i innych pism kierowanych podczas postępowania.¹⁶ 

 

IV.

 

A/

 

Opisane powyżej uchybienia, w szczególności nieprawidłowe i dowolne określenie granic obszaru oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko mają istotny wpływ na wynik postępowania. Wadliwie wyznaczony obszar oddziaływania rzutuje na prawidłowe ustalenie kręgu stron postępowania a także konieczność zawieszenia postępowania (art. 97 kpa).

 

B/

 

Prawidłowe wyznaczenie obszaru oddziaływania, uwzględniające dane zawarte w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia doprowadzi do ograniczenia liczby stron postępowania. Ponowna ocena zakresu faktycznego oddziaływania inwestycji na sąsiednie nieruchomości pozwoli również zweryfikować, czy osobom, których śmierć była przyczyną zawieszenia postępowania przysługiwał status strony (art. 28 kpa).

 

V.

 

A/

 

Bez względu na nieprawidłowe wyznaczenie obszaru oddziaływania przedsięwzięcia i związane z tym określenie kręgu stron postępowania, organ odwoławczy – podobnie jak organ I instancji – naruszył art. 49 kpa w związku z art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

 

B/

 

W przypadku uznania przez Burmistrza Miasta ------, że postępowanie dotyczy wszystkich nieruchomości położonych w promieniu pięciuset metrów od planowanej inwestycji oraz uczestniczy w nim kilkaset stron, miał on obowiązek informowania o jego przebiegu w formie publicznego ogłoszenia (por. art. 74 ust. 3 cytowanej ustawy w związku z art. 49 kpa). Zamiast tego zastosowano tradycyjną formę doręczeń (art. 39 – art. 48 kpa), przyczyniając się do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania.

 

C/

 

Wbrew twierdzeniom organu odwoławczego (por. uzasadnienie postanowienia – s. 4) a także Burmistrza Miasta ------ (por. pismo z dnia 28 czerwca 2011 roku – s. 2) zarówno brzmienie jak i funkcja art. 49 kpa nie dają podstawy do odstąpienia od przewidzianej w nim formy doręczeń. Podstawą zastosowania sposobu doręczeń określonego w art. 49 kpa, jest zawsze przepis szczególny, zawarty w akcie rangi ustawowej. Omawiany przepis (art. 49 kpa) nie zawiera samoistnej podstawy do zastosowania przewidzianej w nim formy doręczeń.¹⁷ Informowanie stron o przebiegu postępowania w drodze publicznych ogłoszeń jest dopuszczalne wyłącznie w sytuacji, gdy możliwość (lub obowiązek) zawierają przepisy szczególne.¹⁸ 

Rola art. 49 kpa sprowadza się do określenia ogólnych procedur, sposobu, a także skutków prawnych tej formy doręczeń.¹⁹ Przewidziane w nim zasady doręczeń mają zastosowanie w dwóch sytuacjach:

a) przepis szczególny wprost nakazuje bądź zezwala na zastosowanie tej formy doręczeń²⁰,

b) przepis szczególny modyfikuje zawarte w art. 49 kpa zasady publikowania rozstrzygnięć (np. wprowadzając inny termin publikacji, a także odmienne skutki prawne).

Omawiany przepis nigdy nie będzie samoistną podstawą do zastosowania doręczenia przez ogłoszenie.²¹ Jego zastosowanie możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy taki obowiązek lub uprawnienie wynika z przepisów szczególnych. 

 

D/

 

Zgodnie z art. 74 ust. 3 cytowanej ustawy, jeżeli liczba stron postępowania „przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 kodeksu postępowania administracyjnego”. Brzmienie tego przepisu świadczy o tym, że w każdym postępowaniu gdzie liczba stron przekracza 20, organ ma obowiązek informować o przebiegu postępowania w sposób określony art. 49 kpa. 

Obowiązek zastosowania uproszczonej formy doręczeń w postępowaniach, w których uczestniczy większa liczba stron, jest wyrazem respektowania przez ustawodawcę zasady szybkości postępowania (art. 11 kpa), a także poszanowania usprawiedliwionego interesu strony (art. 7 kpa). 

Wprowadzenie szczególnych rozwiązań dla postępowań dotyczących znacznej liczby podmiotów wynika również z zaleceń organizacji międzynarodowych, w których Rzeczpospolita Polska jest zrzeszona. 

 

VI.

 

A/

 

Powołane wyżej rozważania prowadzą do wniosku, iż organ I instancji bezzasadnie zastosował tradycyjną formę powiadamiania stron o przebiegu postępowania. Obowiązkiem organu było powiadomienie wszystkich uczestników w drodze publicznego ogłoszenia. Zawarte w art. 74 ust. 3 omawianej ustawy odesłanie do art. 49 kpa jest świadomym i zamierzonym rozwiązaniem legislacyjnym, nakierowanym na przyspieszenie i usprawnienie postępowania.  

 

B/

 

Nie przekonują natomiast twierdzenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego zmierzające do usprawiedliwienia zastosowanych przez Burmistrza Miasta ----- rozwiązań. Akceptacja stanowiska wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu jakoby art. 49 kpa umożliwiał odstąpienie od przewidzianej w nim formy doręczeń prowadzi do sytuacji, w której powołany przepis byłby samoistną podstawą do rozstrzygania przez organ administracji publicznej o stosowaniu bądź odstąpieniu od tej formy doręczeń. Konsekwencją takiej wykładni art. 49 kpa byłoby zdeprecjonowanie znaczenia przepisów szczególnych nakazujących organom stosowanie przewidzianej w nim formy doręczeń.

 

C/

 

Niewątpliwie określona w art. 49 kpa procedura informowania o przebiegu postępowania ogranicza prawa i obowiązki stron. Jednak sam fakt wprowadzenia jej do Kodeksu postępowania administracyjnego oznacza, że w ocenie ustawodawcy omawiane rozwiązanie należycie chroni interesy stron postępowania. 

Samorządowe Kolegium Odwoławcze – jako organ administracji publicznej – nie ma kompetencji do dokonywania oceny zasadności przyjętych przez ustawodawcę rozwiązań. Obowiązkiem organów administracji jest natomiast przestrzeganie powszechnie obowiązujących przepisów (art. 6 kpa, art. 7 Konstytucji RP) w tym m.in. art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

 

VII.

 

A/

 

Opisane powyżej okoliczności potwierdzają, że organy administracji publicznej naruszyły w tej sprawie art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w związku z art. 49 kpa.

Zastosowanie niewłaściwej formy doręczeń naraża skarżącą na ryzyko wyrządzenia jej znacznych szkód majątkowych związanych z nieuzasadnionym przedłużaniem terminu rozpoczęcia procesu inwestycyjnego, utratą dotacji z funduszy unijnych niezbędnych do zrealizowania planowanej inwestycji. 

 

B/

 

Prawidłowe stosowanie przepisów wymienionych wyżej ustaw umożliwiłoby szybkie i sprawne wszczęcie postępowania w przedmiocie warunków zabudowy, a także pozwolenia na budowę. 

Rokowałoby również zakończenie wszystkich postępowań administracyjnych w terminach przewidzianych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, bez konieczności sądowego dochodzenia od jednostek samorządu terytorialnego roszczeń odszkodowawczych związanych z nieuzasadnionym opóźnieniem procesu inwestycyjnego.

 

VIII.

 

Podstawą prawną wniosku określonego w punkcie I petitum jest art. 135 ppsa, pozwalający sądom administracyjnym na usunięcie uchybień i skutków naruszeń prawa na wszystkich etapach postępowania administracyjnego.

Opisane powyżej uchybienia uzasadniają uchylenie zarówno postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego jak również postanowienia Burmistrza Miasta ------. Wady obu wydanych w tej sprawie rozstrzygnięć sprowadzają się do uchybienia tym samym przepisom postępowania administracyjnego. Poprzestanie na uchyleniu postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego przyczyni się do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania zażaleniowego.

 

Mając na uwadze powyższe okoliczności niniejsza skarga jest konieczna i uzasadniona.

 

 

 

dr Michał Jackowski

adwokat

 

 

Załączniki:

1. pełnomocnictwo wraz z opłatą skarbową w kwocie 34,00 złotych,

2. dowód uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 200,00 złotych,

3. uwierzytelniona kopia odpisu aktualnego z KRS wnioskodawczyni.

 

 

Przypisy:

¹  W. M. Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii. Warszawa 2006, s. 350 – 372

²  Por. M. Bar, J. Jędrośka: Proces inwestycyjny, a ochrona środowiska: decyzja o uwarunkowaniach środowiskowych i inne wymagania prawne. Praktyczny poradnik, Wrocław 2005, s. 58, zob. także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 października 2007 roku, sygn. akt II SA/Lu 542/07, LEX nr 413527, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 roku, sygn. akt IV SA/Wa 33/06, LEX nr 222273.

³  Zob. także: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730 – „Granice obszaru oddziaływania wyznacza oddziaływanie faktyczne, polegające w szczególności na emisji zanieczyszczeń, powodowaniu nadmiernego hałasu, a nawet utrudnianiu nasłonecznienia. Ocena prawna dopuszczalności tych wpływów powinna opierać się na przepisach prawa powszechnie obowiązującego, dotyczących tychże sfer oddziaływania.”

⁴  Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2008 roku, sygn. akt II SA/Kr 561/08, LEX nr 519035, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 września 2008 roku, sygn. akt II SA/Gd 350/08, LEX nr 526509, J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 218. 

⁵  Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 lutego 2008 roku, sygn. akt II SA/Op 578/07, LEX nr 510776, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 stycznia 2008 roku, sygn. akt II SA/Lu 719/07, LEX nr 510791.

⁶  Zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730, J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 226.

⁷  Por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 lutego 2008 roku, sygn. akt II SA/Op 578/07, LEX nr 510776.

⁸  Zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 7 maja 2008 roku, sygn. akt II SA/Go 708/07, LEX nr 516709. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2008 roku, sygn. akt: II OSK 1505/07, LEX nr 52916.

⁹  Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2009 roku, sygn. akt IV SA 629/97, LEX nr 47855 – „Podstawę procesowej legitymacji strony musi stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. (…) Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego – taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje”, por. także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 7 maja 2008 roku, sygn. akt II SA/Go 708/07, LEX nr 516709, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2008 roku, sygn. akt II OSK 1408/07, LEX nr 562845.

¹⁰  Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2009 roku, sygn. akt IV SA 629/97, LEX nr 47855 – „Podstawę procesowej legitymacji strony musi stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. (…) Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego – taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje”, por. także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 7 maja 2008 roku, sygn. akt II SA/Go 708/07, LEX nr 516709.

¹¹  Por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730.

¹²  Zob. Z. Kmiecik, Strona jako podmiot oświadczeń procesowych w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2008, s. 26, H. Knysiak - Molczyk, Uprawnienia strony w postępowaniu administracyjnym. Kraków 2004, s. 19.

¹³  Por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2008 roku, sygn. akt II SA/Kr 561/08, LEX nr 519035 – „Przymiot strony nie zależy od jakiegokolwiek zainteresowania wynikiem sprawy, a jedynie od interesu prawnego, co należy rozumieć jako interes wynikający z przepisów prawa materialnego przyznającego konkretne, indywidualne i aktualne korzyści w postaci uprawnień lub ochrony przed ich naruszeniami”.

¹⁴  Por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730 – „Szczególną cechą interesu prawnego jest natomiast jego realność, co oznacza, że interes ten musi rzeczywiście istnieć w dacie stosowania danych norm prawa administracyjnego. Nie może to być interes tylko przewidywany w przyszłości albo hipotetyczny”.

¹⁵  Zob. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 1993 roku, sygn. akt: I SA 1719/92, Orzecznictwo Sądów Polskich 1994, nr 10, poz. 199, zob. także: M. Jaśkowska [w:] M. Jaśkowska, A. Wróbel, Komentarz do kodeksu postępowania administracyjnego, Warszawa 2005, s. 222, J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 222.

¹⁶  Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2007 roku, sygn. akt IV SA/Wa 1496/07, LEX nr 42157, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 grudnia 2007 roku, sygn. akt II SA/Op 445/07, LEX nr 485730.

¹⁷  A. Korzeniowska-Polak, Problematyka doręczeń w przypadku wielości stron postępowania administracyjnego, Państwo i Prawo 2007 nr 8, s. 78,

¹⁸  A. Korzeniowska-Polak, Problematyka doręczeń w przypadku wielości stron postępowania administracyjnego, Państwo i Prawo 2007 nr 8, s. 78, G. Łaszczyca w: G. Łaszczyca, A. Matan: Doręczenie w postępowaniu administracyjnym, ogólnym i podatkowym, Kraków 1998, s. 185.

¹⁹  Por. J. Borkowski [w:] J. Borkowski, B. Adamiak: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2006, s. 87.

²⁰  G. Łaszczyca [w:] G. Łaszczyca, A. Matan: Doręczenie w postępowaniu administracyjnym, ogólnym i podatkowym, Kraków 1998, s. 185.

²¹  Por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2009 roku, sygn. akt II OSK 939/08, LEX nr 563566.

²²  Zob. rekomendacja nr R(87)16 Komitetu Rady Ministrów Rady Europy z dnia 17 września 1986 roku w przedmiocie postępowań administracyjnych dotyczącej większej liczby osób.

²³  Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007 roku, sygn. akt IV SA/Wa 2319/06, LEX nr 307447, M. Laskowska: Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007, sygn. akt IV SA/Wa 2319/06, Gdańskie Studia Prawnicze 2008 nr 2, s. 69.

 

 

 

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.