Faktura gotówkowa a zakup towaru

Poznań, dnia ............... roku

APELACJA

w sprawie:

B.

c/a

B

sygn. akt. … 

wartość przedmiotu zaskarżenia
7.539,26 złotych


V Wydział Cywilny Odwoławczy
Sądu Okręgowego
Al. Solidarności 127
00-951 Warszawa

za pośrednictwem

I Wydziału Cywilnego
Sądu Rejonowego
ul. Słowackiego 19
05-100 Nowy Dwór Mazowiecki


W imieniu powódki, z powołaniem się na pełnomocnictwo w aktach sprawy, wnoszę

apelację

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia ......... 2005 roku wydanego w sprawie sygn. akt. …  
Wyrok ten zaskarżam w części dotyczącej punktu II w przedmiocie oddalenia powództwa co do kwoty 7.539,26 i wnoszę o:

I. zmianę wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 7.539,26 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie w płatności od kwot:
- 2.156,85 od dnia 13 września 2001 roku do dnia zapłaty,
- 5.382,41 od dnia 10 października 2001 roku do dnia zapłaty

ewentualnie o:

II. uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania,

oraz o

III. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 4.800,00 złotych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

I. obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na wynik postępowania - art. 233 § 1 kpc - poprzez przyjęcie za ustalone, iż cena sprzedaży wynikająca z faktur VAT o nr … oraz … została zapłacona, pomimo braku potwierdzenia tego faktu w materiale dowodowym,

II. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż powódka poświadczyła na fakturze fakt otrzymania należność w formie gotówki, pomimo iż fakt ten nie wynika z żadnego z przeprowadzonych w sprawie dowodów.


Uzasadnienie 

I.

Pozwem z dnia 12 kwietnia 2002 roku powódka domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty 15.285,37 złotych – stanowiącej cenę sprzedaży za towary zakupione przez pozwanego z asortymentu powódki – wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. Powódka wniosła o przeprowadzenie dowodu z  załączonych do pozwu faktury VAT na okoliczność istnienia roszczenia, jego wysokości oraz terminu wymagalności.
Nakazem zapłaty z dnia ............... 2002 roku Sąd zobowiązał pozwanego do zapłaty żądanych przez powódkę kwot. Pismem z dnia 30 października 2002 roku pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i zaprzeczając twierdzeniom powódki, iż zakupił od niej towary wymienione na załączonych do pozwu fakturach.
Wyrokiem z dnia ............ 2005 roku Sąd uwzględnił częściowo powództwo, zasądzając na rzecz powódki kwotę 7.563,36 złotych wraz z odsetkami ustawowymi, w pozostałej części powództwo oddalił. W uzasadnieniu orzeczenia wskazał, iż załączone do pozwu faktury Vat o numerach … oraz … na łączną kwotę 7.539,26 złotych określały sposób zapłaty w formie gotówki, wobec czego w ocenie Sądu należność za te faktury została już uiszczona i dlatego nie może być ponownie dochodzona.
Stanowisko Sądu I instancji jest błędne.


II.

Ustalenie Sądu, iż część należności wynikającej z załączonych do pozwu faktur została zapłacona gotówką w momencie odbioru towarów jest bezpodstawne.
Zgodnie z art. 233 § 1 kpc sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Tak wyrażoną regułę zarówno doktryna, jak i orzecznictwo traktują jako zasadę swobodnej oceny dowodów¹. Zasada ta zostaje wyznaczona przez trzy czynniki: logiczny, ustawowy oraz ideologiczny. Sąd ma obowiązek wyprowadzenia z całego zebranego w sprawie materiału wniosków logicznie prawidłowych, natomiast pomiędzy tymi wnioskami nie mogą istnieć sprzeczności, przy czym własne przekonanie Sądu nie może naruszać zasady logicznego powiązania wniosków z zebranym w sprawie materiałem.² Sąd może dawać wiarę tym lub innym świadkom, czyli swobodnie oceniać ich zeznania, nie może jednak na tle tych zeznań budować wniosków, które z nich nie wynikają.³
W ocenie powódki wniosek Sądu o dokonaniu zapłaty za część faktur oznaczonych jako faktury gotówkowe jest nielogiczny, sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i nie wynika z przeprowadzonych w sprawie dowodów.

III.

W niniejszej sprawie Sąd przeprowadził dowody z zeznań świadków M. P., T. P, S. S. oraz M. B., a także przesłuchał pozwanego.

A/.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2004 roku świadek T. P. zeznał, iż pracując u powódki jako handlowiec kontaktował się z pozwanym celem odzyskania od niego niezapłaconej w terminie ceny sprzedaży za zakupione towary. W przeprowadzonych ze świadkiem rozmowach pozwany nie kwestionował istnienia należności ani jego wysokości.
Na posiedzeniu Sądu w dniu 25 sierpnia 2004 roku, świadek M. P. zeznał, iż wykonując prace na rzecz pozwanego zamawiał część niezbędnego do wykonania tych prac towaru oraz dokonywał jego odbioru. Montowany towar był towarem wymienionym na fakturach. Świadek nie posiadał natomiast żadnych wiadomości na temat regulowania należności, gdyż sam nie dokonywał płatności za towary wymienione na fakturach.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, podkreślając, iż są one precyzyjne, rzeczowe i logiczne, a zeznaniom świadka M. P. przypisał wręcz fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

B/.

Podczas posiedzenia Sądu w dniu 25 sierpnia 2004 roku świadek S. S. zeznała, iż nie zna pozwanego, spotkała go pierwszy raz na posiedzeniu sądu. Faktury stanowiące dowód w sprawie zostały przez nią wystawione, ponieważ otrzymała takie zlecenie. Zeznając o ogólnych zasadach dokonywania płatności w firmie powódki stwierdziła, iż oznaczenie na części faktur ”Płatność: Gotówka” powinno świadczyć o zapłacie w momencie wydania towaru. Według wiedzy świadka towar nie zostanie wydany w przypadku gdy klient odmawia podpisania dokumentu WZ.
Doświadczenie życiowe, będące jednym z kryteriów, którymi kieruje się Sąd, dokonując oceny dowodów, wskazuje na to, iż powyższa reguła mogła być w niektórych przypadkach łamana, zwłaszcza biorąc pod uwagę, iż pozwany był początkowo klientem „protegowanym”.

C/.

W toku postępowania pozwany konsekwentnie zaprzeczał istnieniu zobowiązania wobec powódki, kwestionując zarówno samo istnienie jakiegokolwiek zobowiązania, jak i jego wysokość. Podkreślił, iż wprawdzie dokonywał wcześniej zakupów z jej asortymentu, za które zapłacił gotówką oraz kartą kredytową, jednak nie były to towary wymienione na fakturach. Pozwany zaprzeczył również, iż dokonywał zakupu towarów wymienionych na fakturach, które w ocenie Sądu zostały zapłacone gotówką.


IV.

Z konstrukcji procesu cywilnego wynika, iż w toku postępowania strony powołują się na różne fakty, z których wywodzą skutki prawne, przy czym stosownie do art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z niego wywodzi skutki prawne. I tak powód powołuje fakty, które tworzą jego prawo, natomiast pozwany - fakty niweczące prawo powoda. Do zarzutów takich należy zarzut spełnienia zobowiązania przez pozwanego będący zarzutem przeciwko istnieniu roszczenia, który kończy proces w sposób trwały.⁴
Stosownie do art. 6 kc w zw. z art. 535 kc na poparcie twierdzenia o zobowiązaniu pozwanego strona powodowa zobowiązana była do przedłożenia dowodów świadczących o fakcie zawarcia umowy sprzedaży z pozwanym, co uczyniła. Natomiast pozwany, celem zwalczenia twierdzenia powódki, powinien podnieść zarzuty na okoliczność braku zobowiązania np. poprzez udowodnienie jego wygaśnięcia na skutek spełnienia. Z doświadczenia życiowego wynika, iż gdyby pozwany faktycznie spełnił zobowiązanie względem powódki, wynikające z faktur VAT o nr … oraz …, podniósłby ten zarzut w toku procesu.
Jak wskazano powyżej pozwany nie podniósł takiego zarzutu.


V.

Sąd dał wiarę wszystkim wyżej przedstawionym zeznaniom świadków. Na ich podstawie zajął stanowisko, iż część ceny sprzedaży za zakupione u powódki towary została zapłacona, nie wskazał jednak, kto miałby dokonać zapłaty. Wniosek taki należy uznać za nielogiczny, biorąc pod uwagę, iż pozwany nie udowodnił faktu dokonania zapłaty za towary wymienione w fakturach, wręcz przeciwnie – w toku postępowania konsekwentnie zaprzeczał, iż dokonał zakupu jakichkolwiek z tych towarów. Także z zeznań świadków M. P. oraz M. B., na których Sąd oparł zaskarżony wyrok, wynika, iż wykonując prace budowlane na rzecz pozwanego, wprawdzie zamawiali, odbierali i montowali towary z asortymentu powódki, jednak nie dokonywali za nie płatności.
Tym samym wnioski wyciągnięte przez Sąd z zeznań pozwanego oraz świadków wykonujących na jego rzecz prace budowlane, z których wynika, że żadna z tych osób nie dokonała płatności za faktury ocenione przez Sąd jako „gotówkowe” są sprzeczne z wnioskiem stanowiącym o częściowym oddaleniu powództwa wobec dokonania płatności gotówką.   
Wobec powyższego twierdzenie Sądu, iż cena sprzedaży w kwocie 7.539,26 złotych została zapłacona, nie znajduje oparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym.


VI.

W ocenie powódki bezpodstawnym jest także twierdzenie, iż potwierdziła ona na fakturze fakt zapłacenia przez pozwanego za towary gotówką.
Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest również zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.⁵ Tymczasem, jak wykazano powyżej, pozwany nie podnosił zarzutu zapłaty za zakupione towary ani nie wykazywał, iż fakt ten w jakikolwiek sposób wynika z treści faktur załączonych do pozwu. Fakt dokonania zapłaty gotówką nie został potwierdzony ani podpisem odbierającego gotówkę, ani w formie pokwitowania. Twierdzenie sądu o fakcie potwierdzenia zapłaty gotówką, nie znajduje więc oparcia w materiale dowodowym zebranym w sprawie.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak w petitum pisma.


VII.

Koszty zastępstwa adwokackiego w tej sprawie, wynikają z zawartej umowy pomiędzy Adwokacką Spółką Partnerską Grzybkowski & Guzek a powodami i znajdują pełne oparcie w normie prawnej wynikającej z § 13 ust. 1 pkt 2 w związku z § 6 pkt 5 i § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu /Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348/.

/adwokat Tomasz Grzybkowski, adwokat Tomasz Guzek/

Załącznik:
Odpis apelacji

Przypisy:

¹ H. Dolecki, Ciężar dowodu w polskim procesie cywilnym, Warszawa 1998, str. 100
² Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego red. T Ereciński, Warszawa 2003 r., część I postępowanie rozpoznawcze, tom 1, str. 494
³ orzeczenie Sądu najwyższego z dnia 26 listopada 1949 roku, sygn. akt: WaC 156/ 49
⁴ W. Siedlecki, Z. Świeboda, Postępowanie Cywilne. Zarys Wykładu. Warszawa 2004, str. 202 - 203
⁵ Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/ 96, opubl. OSNC 1997/ 6-7 poz. 76, Wokanda 1997/ 5 str. 8, Palestra 1997/ 11-12 str. 205

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.