Wzory Pism:

Budowa parkingu

Sprawa dotyczy budowy parkingu przy zakładzie produkcyjnym, której sprzeciwiają się właściciele sąsiednich nieruchomości i lokalna organizacja ekologiczna.

Poznań, dnia ………………………… roku


ODPOWIEDŹ
na zażalenie


w sprawie:

„A”

 

c/a

 

„B” Sp. z o.o.

Sygn. akt I C ………………………


I Wydział Cywilny
Sądu Okręgowego
w  ………………………………


W imieniu powoda, z powołaniem się na pełnomocnictwo w aktach sprawy, w odpowiedzi na zażalenie pozwanej z dnia …………………………… roku, wnoszę o:

I. oddalenie zażalenia pozwanej z dnia ……………………… roku,

II. zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.


Uzasadnienie 


Zażalenie pozwanej jest niezasadne i winno zostać oddalone w całości. Zaskarżone postanowienie nie narusza przepisów prawa procesowego, jest oparte na prawidłowych ustaleniach faktycznych. Postanowienie nie narusza nadto przepisów prawa materialnego wskazanych w uzasadnieniu zażalenia.

I.

Niezasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 730 kpc. Sąd trafnie zważył, iż powód uwiarygodnił swoje roszczenie, w szczególności, iż działanie pozwanej ma charakter bezprawny oraz narusza jego dobra osobiste w postaci zdrowia, nienaruszalności mieszkania i prawa do prywatności.

A/

Działanie pozwanej ma charakter bezprawny i jest sprzeczne z art. 28 i 29 ust. 1 pkt 10 Prawa budowlanego oraz art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Bezspornym jest, iż przedmiotowe działki są wykorzystywane jako miejsca postoju dla znacznej, przekraczającej 10, liczby samochodów. Z treści art. 28 i 29 ust. 1 pkt 10 Prawa budowlanego wynika obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę dla parkingu dla więcej niż 10 samochodów. Przedłożone przez pozwaną zgłoszenia robót budowlanych odnoszą się jedynie do utwardzenia powierzchni gruntu i ogrodzenia terenu, a nie budowy na przedmiotowych działkach parkingu.
Z treści art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika natomiast obowiązek uzyskania warunków zabudowy dla wykonania robót budowlanych.
Wykonanie prac budowlanych polegających na budowie parkingu na więcej niż 10 samochodów na podstawie zgłoszeń utwardzenia i ogrodzenia działek jest działaniem sprzecznym z art. 28 i 29 ust. 1 pkt 10 Prawa budowlanego art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Powyższe wystarcza dla uznania działania pozwanej za bezprawne.

B/

Sama pozwana była świadoma konieczności uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości. Pozwana wystąpiła z wnioskami o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania przedmiotowych działek. Wnioski pozwanej zostały oddalone.

Dowód: 1. decyzja z dnia ………………………… roku – w aktach sprawy,
2. decyzja z dnia …………………… roku – w aktach sprawy,
3. przesłuchanie stron.

Dopiero po oddaleniu wniosków pozwana postanowiła wykonać prace budowlane i wybudować parking na podstawie zgłoszeń dołączonych do odpowiedzi na pozew.

C/


Dla ustalenia bezprawności działania pozwanej nie mają znaczenia okoliczności wskazane w uzasadnieniu zażalenia:
- iż Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w ……………… nie uznał inwestycji, jako mogącej w sposób znaczny oddziaływać negatywnie na otaczające środowisko naturalne,
- iż tego typu inwestycja nie znajduje miejsca w katalogi przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
- iż Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w ………………… uznał, że roboty budowlane nie stanowią zagrożenia dla środowiska naturalnego,
- iż Urząd Miasta orzekł, że nie stwierdza się zanieczyszczenia gruntowo-wodnego na działkach ……. i ……….
Działania pozwanej naruszają przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz Prawa budowlanego niezależnie od faktu, czy przedmiotowa inwestycja oddziałuje negatywnie na środowisko.

D/

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż pisma te zostały sporządzone w toku innych postępowań, a organy sporządzające te dokumenty nie badały faktu oddziaływania przedmiotowej inwestycji na środowisko. W szczególności w toku żadnego z tych postępowań nie została sporządzona żadna opinia biegłego mająca na celu ustalenie okoliczności związanych z negatywnym oddziaływaniem przedmiotowej inwestycji na środowisko.

Wskazać jednak należy, iż załączone do pisma pozwanej postanowienie zostało zaskarżone przez Stowarzyszenie ……………… i jest nieprawomocne. Brak jest podstaw do powoływania się na nie w obrocie prawnym.

Dowód: zażalenie z dnia ………………… roku – w aktach sprawy.

Dla oceny legalności działania pozwanej nie ma znaczenia również fakt wydania przez Prezydenta Miasta ………………… decyzji z dnia …………………… roku. Decyzja ta została wydana niezgodnie z prawem, z rażącym naruszeniem art. 110 kpa. W tej sprawie złożony został wniosek o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji.

Dowód: wniosek z dnia ……………… roku – w aktach sprawy.

Dla oceny legalności działania pozwanej nie ma znaczenia również okoliczność, iż pozwana złożyła wnioski o ustalenie warunków zabudowy przedmiotowych działek. Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak również z art. 32 ust. 4 pkt 1 Prawa budowlanego wnioski takie winny być złożone przed rozpoczęciem prac budowlanych polegających na budowie parkingu na przedmiotowych działkach.
Nie ma znaczenia dla oceny bezprawności działania pozwanej okoliczność zabudowy innych działek znajdujących się w sąsiedztwie nieruchomości powoda.

II.

Niezasadny jest zarzut, iż wydane zarządzenie prowadzi do zaspokojenia roszczenia powoda i narusza art. 731 kpc. Pozwana w żaden sposób nie wykazała, ani nawet nie uprawdopodobniła, aby wykonanie zaskarżonego zarządzenia wiązało się, jak wskazuje w zażaleniu, z koniecznością zaprzestania działalności spółki oraz prowadziło do wyrządzenia pozwanej i jej pracownikom niepowetowanych strat.
Wręcz odwrotnie – w toku niniejszego postępowania oraz w toku innych postępowań administracyjnych pozwana twierdzi, iż przedmiotowy teren nie jest parkingiem, lecz jedynie utwardzonym i ogrodzonym terenem. Pozwana twierdzi, iż nie korzysta z tego terenu jako miejsc postojowych dla więcej niż 10 samochodów i dlatego nie było konieczności uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę parkingu.
W sytuacji, gdy teren ten nie jest, według twierdzeń pozwanej, parkingiem dla więcej niż 10 samochodów, brak możliwości wykorzystania go dla celów parkowania samochodów nie powoduje żadnych strat dla pozwanej i jej pracowników. Zakazanie pozwanej wykorzystania terenu w sposób, w jaki i tak ona, według jej twierdzeń, nie korzysta, nie rodzi żadnych strat u pozwanej.
Zabezpieczenie nie zmierza do zaspokojenia roszczenia powoda, lecz do zabezpieczenia jego interesu przez czas trwania postępowania. Trafnie przyjął Sąd Okręgowy, iż zabezpieczenie w sposób wskazany w zarządzeniu nie powoduje skutków o utrwalonym charakterze, a ewentualny upadek zabezpieczenia spowoduje, iż bez przeszkód teren będzie mógł być użytkowany w sposób dotychczasowy.

III.

Pozwana niezasadnie twierdzi, iż Sąd błędnie ustalił, że prawdopodobnym jest, że immisje generowane przez samochody parkujące na przedmiotowym terenie dotykają terenu znacznie przekraczającego teren działek, na których parkowane są samochody i mogą powodować skutki w obrębie dóbr osobistych powoda.
Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 11 d) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 września 2002 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych kryteriów związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko1, już nieobowiązującego, ale obowiązującego w chwili budowy przez pozwaną parkingu, parking na co najmniej 300 samochodów osobowych jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko.
Dla zabudowania nieruchomości takim parkingiem konieczne było przeprowadzenie postępowania w sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, stosownie do treści art. 46 i 51 Prawa ochrony środowiska. Bardzo prawdopodobnym jest, iż parking, jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, generuje immisje na teren stanowiący własność powoda, naruszając lub zagrażając jego dobrom osobistym.
Sąd trafnie i prawidłowo ustalił, iż powód uwiarygodnił fakt, iż działania pozwanej naruszają jego dobra osobiste.

IV.

Całkowicie niezasadny jest zarzut naruszenia przez zaskarżone zarządzenie art. 140 kc. Z przepisu tego wynika, iż prawo własności nie jest prawem absolutnym. Stanowisko to reprezentuje również Trybunał Konstytucyjny, który wielokrotnie wskazywał, iż pojmowanie własności jako prawa absolutnego prowadziłoby w wielu wypadkach do naruszenia praw innych podmiotów. Własność nie stanowi "prawa nieskończonego" (ius infinitum), tzn. wartości absolutnej nie podlegającej żadnym ograniczeniom. Mogłoby to także obrócić się przeciwko samym właścicielom rzeczy2.
Właściciel jest ograniczony w korzystaniu z nieruchomości w szczególności w zakresie określonym przez przepisy ustaw. Takimi ustawami są ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz Prawo budowlane. Z uwagi na konieczność zagwarantowania bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony praw innych obywateli ustawy te określają szczególne procedury normujące zmiany sposobu zagospodarowania nieruchomości. Właściciel nie może się powoływać na istotę prawa własności uzasadniając nią tolerowanie naruszeń jasnych przepisów ustaw.
Pozwana działając wbrew przepisom ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz Prawa budowlanego nie wykonuje swojego prawa własności w sposób normalny, zgodny ze społeczno-gospodarczym jego przeznaczeniem. Nie może się powoływać na przepis art. 140 kc dla uzasadnienia uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Wobec powyższego zabezpieczenie roszczenia w sposób określony zaskarżonym postanowieniem jest całkowicie prawidłowy i mieszczący się w granicach statuowanych przez art. 730 i 731 kpc.


/adwokat Tomasz Grzybkowski, adwokat Tomasz Guzek/


Załącznik:
odpis pisma

 

Przypisy:
1 Dz.U.02.179.1490.
2 Wyrok TK z 20 lipca 2004 roku, SK 11/02, OTK-A 2004/7/66; podobnie wyrok TK z 3 lipca 2001 r., K. 3/01, OTK ZU nr 5/2001, poz. 125; wyrok TK z 25 maja 1999 r., SK 9/98, OTK ZU nr 4/1999, poz. 78

 

 

Materiał archiwalny oparty o przepisy prawa obowiązujące w dniu jego sporządzenia. Adwokacka Spółka Partnerska Grzybkowski Guzek Jackowski nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystywane treści.