Wyrokiem z dnia 8 września 2022 r. TSUE podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Orzekł, że jeżeli usunięcie jedynie części klauzuli niedozwolonej sprowadzałoby się do zmiany treści postanowienia umownego, która to zmiana wpływałaby na istotę postanowienia, sąd powinien stwierdzić bezskuteczność całej klauzuli niedozwolonej, a nie jedynie jej części i nawet jeżeli jedynie pewne elementy postanowienia niedozwolonego nadają mu nieuczciwy charakter.
Orzeczenie to jest kolejnym korzystnym wyrokiem dla tych Frankowiczów, którzy zawierali kredyty frankowe z GE Money Bank S.A.
Jak wynika z wyroku TSUE sąd, który po stwierdzeniu, że dane postanowienie jest niedozwolone i nie wiąże stron, uznaje że umowa w pozostałej części pozostaje w mocy i nadal obowiązuje, nie może zastąpić go przepisami dyspozytywnymi prawa krajowego. Również w sytuacji gdy sąd, który po stwierdzeniu, że dane postanowienie jest niedozwolone i nie wiąże stron, uznaje że umowa jest w całości nieważna, nie może zastąpić niedozwolonego postanowienia przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym ani wykładnią oświadczenia woli stron w celu uniknięcia unieważnienia tej umowy, nawet jeśli konsument został poinformowany o skutkach nieważności tejże umowy i zaakceptował je.
Sądy nie mogą zatem w miejsce kursu ustalanego jednostronnie przez bank wprowadzić do umowy kredytu kursu średniego NBP.
Trybunał potwierdził również, że roszczenie konsumenta w stosunku do banku o zwrot rat kapitałowych i odsetkowych zapłaconych na podstawie nieważnej umowy nie jest przedawnione, jeżeli konsument w dniu spełnienia świadczenia nie mógł samodzielnie dokonać oceny nieuczciwego warunku umownego lub nie powziął wiedzy o nieuczciwym charakterze tego warunku. Kredytobiorcy mogą zatem dochodzić zapłaty wszystkich rat kapitałowo-odsetkowych wpłaconych na rzecz banku, również tych zapłaconych ponad 10 lat od dnia wytoczenia powództwa.